Page 32 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 32

TSUKIKO YUE


                “หืม ใช่เหรอ?”
                เขาพูดต่อไปโดยไม่ปฏิเสธ

                “แต่โทโมโตะก็เป็นหนุ่มหล่อมากพอเหมือนกันแหละ ถ้าเข้าร้านตัดผมก่อนเปด

                                                    ั
          เทอมยังว่าไปอย่าง แต่ใส่ชุดราล์ฟ ลอเรนหัวจรดเท้าแบบน้นน่ะ ดูยังไงก็เป็นคุณชายชัดๆ”
                ทว่าโทโมโตะกลับก้มลงมองชุดตัวเองคล้ายจะถามว่า ‘ชุดน้น่ะเหรอ?’ ด้วยท่าทาง
                                                          ี
          ไม่เข้าใจตามเคย

                                                                 ื
                “แม่ฉันบอกว่าเข้ามหา’ลัยท้งทีหัดแต่งตัวให้มันดีๆ หน่อย แล้วก็จัดเส้อผ้าส�าหรับ
                                    ั
          หนึ่งอาทิตย์มายัดไว้ในตู้ฉันเสร็จสรรพ ฉันแค่หยิบมาใส่เฉยๆ”
                “อะไรกัน เป็นคุณชายจริงๆ ด้วย”

                “ฉันไม่มีเงินหรอกนะ ถ้ามีเงินซื้อเสื้อผ้า ฉันอยากไปเที่ยวมากกว่า”
                           ี
                      ั
                “เพราะง้นเลยข่จักรยานจ่ายตลาดรอบทะเลสาบบิวะหน่งรอบแล้วนอนข้างทาง
                                                         ึ
          เรอะ”
                พวกผู้ชายรอบข้างฮาครืนอีกครั้ง

                                      ื
                ทุกคนก�าลังอารมณ์ดีเพราะด่มอะไรสักอย่างเข้าไป แม้จะโดนส่งพอเป็นพิธีว่า
                                                               ั
                                                    ั
                                                        ี
                                                ึ
                          ื
                    ี
                                                               ั
          ‘อายุยังไม่ถึงย่สิบห้ามด่มเหล้า’ ทาคิงาวะเองก็เป็นหน่งในน้น “เท่ยวแบบน้นสนุกดีเนอะ?”
          โทโมโตะถามยิ้มๆ “ก็นะ” ทาคิงาวะตอบ
                “ปกติฉันไม่ได้ขี่จักรยานเยอะขนาดนั้น เล่นเอาก้นฉันตายไปเลย”
                “ฉันเข้าใจ แถมยังปวดกล้ามเนื้อจนลุกไม่ขึ้นด้วย”
                “ฉันก็เหมือนกัน”

                                                                      ี
                                                                       ็
                                                            ่
                                                            ี
                             ื
                             ้
                ทาคงาวะเผลอครนเครงจนคดง่ายๆ แบบคนเมาว่า ‘หมอนอาจเป็นคนดกได้’
                    ิ
                                      ิ
                                               ี
          เพราะเหตุน้นพอโดนถามว่า “คราวหน้าฉันว่าจะไปข่จักรยานเท่ยวเกาะอาวาจิ ไปด้วยกัน
                  ั
                                                       ี
          ไหม?” เขาจึงลืมตัวตอบว่า “ไปสิ” ทันที
                “เข้าท่าแฮะ ฉันไปด้วยคนได้ไหม?”
                                         29
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37