Page 27 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 27

จดเปลยนของใจในวัยสามสิบ
                                   ่
                                   ี
                               ุ
                “ทาคิ นายย้ายไปอยู่กับโทมจจังจริงๆ ซะเลยสิ”
                น�้าเสียงนั้นฟังดูเหมือนมั่นใจว่าเป็นความคิดที่ดีเลิศ แต่ทีมแต่งงานแล้วสองคน

          ที่เหลือแย้งขึ้นทันที

                “บะ... โอคุโมโตะ เจ้าบ้านี่!”
                “คิดจะให้โทมจจังดูแลทาคิงาวะมากไปกว่านี้อีกเรอะ!”

                                          ั
                ความเกร้ยวกราดท่คาดไม่ถึงของท้งสองท�าเอาโอคุโมโตะผงะร้อง “เอะ?” ก่อน
                       ี
                               ี
          จะพูดแก้ตัวตะกุกตะกัก
                                                             ื
                                                      ี
                                                  ี
                “ทาคิบอกว่าอยากอยู่กับพวกเราใช่ไหมล่ะ? ทีน้คนท่ตรงตามเง่อนไข ‘ถ้าสามสิบ
                                                           ื
          แล้วยังโสด’ ก็เหลือแค่โทโมโตะคนเดียว แถมการแชร์บ้านอยู่กับเพ่อนก็น่าจะพอใช้เป็น
          ข้ออ้างไม่แต่งงานได้ด้วยนา?”
                                                                        ื
                          ั
                                   ื
                “เจ้าบ้าเอย น่นมันก็แค่เร่องล้อเล่นสมัยเรียนเฉยๆ! ห้ามใช้โทมจจังเป็นเคร่อง
          สังเวยนะ!”
                “ขืนมีคนอย่างทาคิงาวะไปอยู่ด้วยคงไม่ได้มีความรักหรือแต่งงานกันพอดี!”

                “เฮ้ เรื่องนั้นฉันเองก็เหมือนกันแหละน่า”

                ทาคิงาวะลองสอดปาก แต่โคยามะตวาดกลับว่า “เหมือนตรงไหน!”
                “อย่าทึกทักว่าคนนิสัยไจแอนต์อย่างนายกับโทโมโตะเหมือนกันสิ โทโมโตะท้ง ั

          หล่อ บุคลิกดี มีความพยายาม แต่เพราะอยากเป็นนักวิจัยเลยต้องล�าบากตรากตร�า ใน
          ท่สุดก็คว้าปริญญาเอกส�าเร็จ ชีวิตหมอน่ก�าลังจะเร่มต้นแท้ๆ ใครจะปล่อยให้คนอย่าง
                                                ิ
                                        ี
           ี
          นายไปท�าลายชีวิตล่ะ!”
                “ใจร้าย!”
                                                      ื
                                                    ิ
                                    ิ
                แต่ทาคิงาวะเป็นประเภทย่งโดนว่าอย่างน้นกลับย่งด้อดึงอยากท�า เขาหันไปหา
                                              ั
          ชายที่นั่งข้างๆ
                “โทโมโตะ นายว่าไง?”


                                         24
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32