Page 22 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 22

TSUKIKO YUE


                “หลานสาวเจ้านายคงยุ่งยาก แต่พนักงานเคาน์เตอร์บรษัททาคงาวะน่าจะมีคน
                                                              ิ
                                                         ิ
          สวยๆ หรือคนน่ารักอยู่นี่นา?”
                “นั่นซี ถ้าโชคดีเจอคนดีๆ ทาคิจะได้มาเข้าพวกกับฝั่งนี้อย่างเป็นทางการไงล่ะ”

                คัมมอน! ท้งสามท่แต่งงานแล้วท�าท่ากวักมือเรียกเป็นเชิงล้อเลียน แต่ทาคิงาวะ
                         ั
                              ี
          บอกปัดว่า “ไม่”
                “ฉันไม่ได้อยากแต่งงานจนถึงขั้นต้องท�าขนาดนั้น”

                “งั้นก็อย่าเรียกคนอื่นว่าคนทรยศสิ”
                                                                 ี
                                                                    ุ
                ชิมาดะบ่นอุบ ทาคิงาวะท�าหูทวนลม เหลือบมองไปทางโอคุโมโตะท่ยังคย LINE
          กับภรรยาไม่เลิก

                “ก็นะ ถ้าแต่งงานแล้ว ยังไงก็ต้องเอาใจใส่ภรรยาตามสมควรใช่ไหมล่ะ? แล้วพอ
          มีลูกก็จะยิ่งมีข้อจ�ากัดมากขึ้นไปอีก”

                                                                        ิ
                           ี
                มือโอคุโมโตะท่ก�าลังกดสมาร์ตโฟนพลันชะงักกึกอย่างกระดากใจ โคยามะย้ม
          แห้งๆ รับว่า “กทานองนน” ตอนมารวมตวกนคราวก่อน โคยามะไม่มาด้วยเหตุผลทว่า
                            ้
                            ั
                                        ั
                                                                        ่
                                          ั
                       �
                     ็
                                                                        ี
          ‘ลูกคนโตไข้ขึ้น’
                                   ื
                                           ี
                          ี
                                        ี
                       ี
                           ี
                สมาชิกท่อยู่ท่น่เป็นกวนเพ่อนเท่ยวท่รู้จักกันในชมรมท่องเท่ยวของมหาวิทยาลัย
                                                           ี
                                                ี
                                                    ี
                                                        ี
          แต่พอรู้ตัวอีกทีก็หายหน้าไปทีละคนสองคน ตอนน้คนท่ไปเท่ยวด้วยกันเลยเหลือแค่
                                                                   ื
                           ั
          โทโมโตะกับทาคิงาวะ ท้งกลุ่มจะได้เจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาเฉพาะเวลานัดด่มเหล้าใน
                                               ื
          ร้านอิซากายะหลายเดือนคร้งเท่าน้นเอง ถ้าแม้แต่เร่องพวกน้ยังกลายมาเป็น ‘เวลาอิสระ’
                              ั
                                                     ี
                                   ั
          อันล�้าค่า เขาก็ไม่กล้าจินตนาการเลยว่าการแต่งงานจะจ�ากัดชีวิตตนมากเพียงใด
                “แต่ว่านะ การแต่งงานมันก็เป็นแบบนั้นแหละ”
                ชิมาดะพูดปนข�าเฝ่อน สองคนที่เหลือพยักหน้าหงึกๆ
                “ในเมื่อทางโน้นเอาใจใส่พวกเรา เราก็ต้องเอาใจใส่เหมือนกันอยู่แล้ว”
                “ต่างคนต่างเอาใจใส่ไงล่ะ”
                                         19
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27