Page 17 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 17
จดเปลยนของใจในวัยสามสิบ
่
ี
ุ
ั
ี
เขาก็เป็นได้แค่ ‘คนหนุ่มท่น่าพอใจในยุคน้‘ ยังคงห่างช้นจากบรรยากาศของโทโมโตะท ่ ี
ี
ดูเหมือนหลุดออกมาจากนิตยสารวัฒนธรรมส�าหรับวัยกลางคนข้นไปอยู่ไกลโข ซ้าร้าย
�
ึ
ยังน่าหงุดหงิดที่โทโมโตะสูงกว่าเขาห้าเซ็นต์ แถมขายาวกว่าอีกต่างหาก
สรุปว่าโดยรวมแล้วโทโมโตะ เรียวทาโร่ถือเป็นผู้ชายที่ดีเยี่ยม ถ้าไม่นับตรงที่ยัง
เป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาทั้งที่อายุปาเข้าไปสามสิบแล้ว และเป็นโอตาคุวิชาการผู้
สิ้นเปลืองเวลาชีวิตไปกับวรรณกรรมสมัยใหม่ที่ไม่ท�าเงินใดๆ ละก็นะ
ั
ั
่
ึ
ั
ั
่
่
ุ
่
ั
ื
ุ
่
หนมหลออนดบหนงและอนดบสองในกลมเพอนกลบกลายมาเป็นสหายหนมโสด
ุ
่
คนเดียวท่เหลืออยู่ของกันและกัน แสดงว่าสายตาประเมินคู่แต่งงานของสาวๆ ยุคน้ช่าง
ี
ี
เข้มงวดและแม่นย�าจริงๆ
ทาคิงาวะเอาความรู้สึกจึ้กๆ ที่ผุดขึ้นมาไปลงกับโทโมโตะ
“นี่นาย ใช่เวลายิ้มรึไง ถ้ามีเรื่องที่อยากพูดก็พูดอะไรสักอย่างสิ”
ความหงุดหงิดท�าให้ทาคิงาวะเตะใส่ขาเก้าอี้อีกฝาย
“โอย!”
...ดูเหมือนจะเตะโดนขาเจ้าตัวแทนซะงั้น เอาเถอะ จะอย่างไหนก็ช่าง
โทโมโตะหัวเราะเฝ่อนพลางลูบหน้าแข้งที่โดนเตะใต้โตะ
“อะไรสักอย่างที่ว่าหมายถึงอะไร? เมื่อกี้ฉันก็พูด ‘ยินดีด้วย’ ไปแล้วนี่นา”
ั
ค�าตอบน้นเยือกเย็นเกินไปจนทาคิงาวะเซ็ง ไอ้ความหนักแน่นไม่สะทกสะท้านน ่ ี
มันมาจากไหนกัน มีรากงอกขึ้นมาจากปลายเท้ารึไง
“ทาคิงาวะ ดูไว้ซะ คนอายุสามสิบที่ถูกต้องน่ะควรเป็นแบบนี้”
“ว่าแต่ โทมจจัง ฉันว่าเมื่อกี้นายควรโกรธทาคินะ”
ั
ทีมแต่งงานแล้วท้งสามพยักหน้าหงึกๆ เห็นด้วยกับค�าพูดของกันและกันอยู่ฝั่ง
ตรงข้ามของโตะ ทาคิงาวะแลบลิ้นท่ามกลางสายตาต�าหนิติเตียนที่มองมาเป็นตาเดียว
“หนวกหู พวกนายนี่มันอวดดีชะมัด!”
14
