Page 28 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 28

TSUKIKO YUE


                ถึงจะถามพอเป็นพิธี ทาคิงาวะก็ไม่ได้ค�านึงถึงความเป็นไปได้ท่อีกฝายจะตอบว่า
                                                             ี
                                                             ี
          ‘ไม่’ แม้แต่น้อย โทโมโตะไม่มีวันพูดอย่างน้นเด็ดขาด ตลอดสิบสองปท่ผ่านมา ชายคนน ี ้
                                         ั
          ไม่เคยต่อต้านทาคิงาวะเลยสักครั้ง เขาไม่มีทางปฏิเสธค�าพูดของทาคิงาวะอยู่แล้ว

                เป็นอย่างที่คิดไม่มีผิด โทโมโตะหัวเราะขบขันแล้วพยักหน้าอย่างง่ายดาย
                “เรื่องที่โทโอรุจะมาอยู่บ้านฉันน่ะเหรอ? ฉันไม่มีปัญหาหรอก”

                “เจ้าตัวว่างั้นแน่ะ”

                ทาคิงาวะมองอีกฝั่งเป็นเชิงเยาะว่า เห็นไหมล่ะพวกแก ทีมแต่งงานแล้วโวยวาย
          ว่า “จาก!” “หยุดนะ!” “ขอโทษนะ โทมจจัง คิดใหม่อีกทีเถอะ!” สภาพเหมือนกรีดร้องอยู่

          ในนรก ฝายเจ้าตัวอย่างโทโมโตะเอ่ยว่า “ไม่เป็นไร” พลางหัวเราะอย่างสบายอารมณ์

                “บ้านฉันมีห้องเหลือ แถมอยู่ใกล้ที่ท�างานโทโอรุด้วย เหมาะเลยนะ ที่ส�าคัญทุก
          วันคงจะสนุกดี”

                “ฉันก็ว่างั้น”
                                                                 ิ
                                      ั
                                                              ็
                    ิ
                                              ่
                                              ี
                                                                        ่
                                         �
                ทาคงาวะตอบ แต่ถึงจะพอใจกบคาตอบทเปนไปตามคาด เขากอดคดในใจไมได ้
                                                ็
                (พิลึกคน)
                                                                ิ
                                                                  ี
                                                                   ั
                ถ้าอีกฝายเห็นพ้องกับค�าพูดของพวกโคยามะก็น่าหงุดหงิด แต่ส่งท่ท้งสามพูด
          น้นใช่ว่าจะผิดไปซะท้งหมด บอกตามตรง แม้แต่ทาคิงาวะยังไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับคน
           ั
                         ั
          เอาแต่ใจอย่างตัวเองเลย ท้งท่รู้อยู่เต็มอกว่าจะโดนใช้งานต่างๆ นานา โทโมโตะกลับยัง
                              ั
                                ี
          คงยิ้มด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ตามเคย
                พอมานึกดู โทโมโตะเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว
                                                           ี
                                     ี
                     ี
                ขณะท่หางตาก�าลังตรึงอยู่ท่รอยย้มของอีกฝาย หัวสมองท่เมาจนล่องลอยของ
                                         ิ
          ทาคิงาวะก็หวนนึกถึงสมัยเรียน... ตอนที่เพิ่งรู้จักกับโทโมโตะ
                                             ิ
                                                                        ี
                                        ี
                ทาคิงาวะรู้จักกับสมาชิกกลุ่มน้ตอนเพ่งเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ๆ ในงานเล้ยง
                                         25
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33