Page 34 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 34

TSUKIKO YUE


          นิดหน่อย แต่เขาไม่เคยเอ่ยปากเรื่องนี้ออกมา
                หลังจากน้นท้งห้าก็ค่อยๆ ขยับจากห้องชมรมกลายเป็นไปมาหาสู่บ้านกันและกัน
                        ั
                          ั
                                     ั
                                                                    ิ
          บ่อยข้น พวกเขาเดินทางไปด้วยกันท้งทางรถไฟ จักรยาน เรือ และเดินเท้า ส่งส�าคัญ
              ึ
          ของการท่องเที่ยวแบบประหยัดสไตล์นักศึกษาคือต้องใช้เวลาอยู่ร่วมกันนานๆ ได้โดยไม่
                                       ี
                                                               ี
                                ี
                                                         ี
          รู้สึกทรมาน ท้งห้าเข้ากันได้ดีเย่ยมในจุดน้ ในบรรดาสมาชิกกลุ่มน้ เม่อไรท่ทาคิงาวะอยาก
                    ั
                                                           ื
                ี
          ลองไปเท่ยวแต่ไม่กล้าไปคนเดียว โทโมโตะจะเป็นคนท่คอยตามมาเป็นเพ่อนด้วยความ
                                                  ี
                                                                ื
          อยากรู้อยากเห็นเสมอ ไม่ว่าจะเป็นทริปแสวงบุญ 88 วัดบนเกาะชิโกกุ ทริปดูแสงเหนือ
                                        ี
          ในทะเลโอคอตสค์ หรือทริปปั่นจักรยานท่ฮอกไกโด ฝายโทโมโตะก็ชวนไปทุ่งสะวันนาท ่ ี
                              ิ
          แอฟริกาเอย ไปดูฝูงเพนกวนท่ชายฝั่งชิลีเอย ถ้าโทโมโตะไม่ชวน เขาคงไม่มีวันถ่อไปด ู
                                 ี
          แหงๆ
                    ู้
                    ่
                    ี
                  ้
                         ิ
                ทงทรว่าทาคงาวะมีนิสัยจองหองไม่เกรงใจใคร โทโมโตะกลับชอบมาชักชวนบ่อยๆ
                  ั
                                                 ่
                                        ่
                                   ิ
                                                      ิ
                          ี
                                        ี
                       ั
                                                                    ่
                  �
              ่
                     ้
          โดยไมเคยทาหนารงเกยจ ฝายทาคงาวะทโดนชวนก็ไมเคยปฏเสธ โทโมโตะยอมผอนปรน
                                                    ี
          ไม่ถือสาเร่องเล็กๆ น้อยๆ อยู่เสมอ ดังน้นหากชายคนน้คิดจะเปดประตูโลกใบใหม่อัน
                                        ั
                 ื
                                      ื
                                                      ี
          โลดโผนหน่อยๆ การตามติดไปเป็นเพ่อนจึงย่อมเป็นหน้าท่ของทาคิงาวะ ความคิดอัน
               ื
          เหลือเช่อของโทโมโตะมักท�าให้ทาคิงาวะน่วหน้าร้อง “หา!?” หรือไม่ก็ระเบิดหัวเราะบอก
                                        ิ
                                                               ็
                      ่
                                                        ่
                 ้
                   ึ
                                                                 ้
          ว่า “นายบารเปลา!” แต่สุดท้ายพอโดนชวนว่า “น่าสนใจใช่ไหมละ?” เขาเปนตองต้านทาน
          ไม่ได้ทุกครั้งไป
                                                     ี
                        ั
                      ี
                ตลอดส่ปน้น การเรียน งานพิเศษ และการท่องเท่ยวท�าให้ยุ่งจนแทบไม่มีเวลา
                 ื
                                                ิ
                                        ั
                                                                      ื
          อยู่เฉย เม่อถึงตอนท่รู้สกได้ว่าช่วงเวลาน้นก�าลังจะส้นสดลง ใครคนหน่งในกลุ่มเพ่อนก ็
                                                              ึ
                           ึ
                         ี
                                                  ุ
          เสนอขึ้นมา
                “ถ้าอายุสามสิบแล้วยังโสด พวกเรามาอยู่ด้วยกันดีไหม”
                                                                  ั
                             ี
                                       ี
                ส�าหรับพวกเขาท่อายุเพ่งเลยย่สิบมาไม่นาน อนาคตอีกเกือบสิบปน้นให้ความ
                                  ิ
                                                       ั
          รู้สึกห่างไกลเหลือเกิน คนอายุสามสิบเป็นคุณลุงเต็มตัว ปานน้นต้องแต่งงานแล้วแน่นอน
                                         31
   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39