Page 35 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 35

จดเปลยนของใจในวัยสามสิบ
                                   ่
                               ุ
                                   ี
                                  ี
                   ั
          ถ้าอายุเท่าน้นแล้วยังไม่เจอคนท่อยากแต่งงานด้วยแปลว่าต้องโสดไปตลอดชีวิตแหงๆ
          ...เป็นความคิดเพ้อเจ้อของวัยรุ่นที่พอนึกย้อนไปตอนนี้แล้วได้แต่ยิ้มเจื่อน
                                        ั
                      ั
                              ั
                ถึงกระน้นในตอนน้นพวกเขามีท้งความกังวลท่จะต้องออกสู่สังคมแล้วยืนหยัด
                                                  ี
                                                                ี
          ก้าวเดินไปด้วยล�าแข้งของตัวเอง และความหว่นใจต่ออนาคตถัดจากน้นท่ยังคลุมเครือ
                                                              ั
                                            ั
                                                                      ี
          เกินกว่าจะมองเห็น ส�าหรับพวกทาคิงาวะในตอนน้นแล้ว ค�าสัญญาร่วมกับเพ่อนๆ ท่คอย
                                                                 ื
                                              ั
          แบ่งปันทุกสิ่งทุกอย่างนั้นจึงถือเป็นก�าลังใจ
                ...ไม่เป็นไร ไม่ว่าจะมีอนาคตแบบไหนรออยู่ก็ไม่ได้อยู่ตามล�าพังแน่นอน
                (...สุดท้ายก็เหลือแค่สองคนซะงั้น)

                              ึ
                          ื
                ชักอยากข�าข่นๆ ข้นมาแล้ว แต่ก็ช่วยไม่ได้ ถึงปากจะบอกว่า “คนทรยศ” ในใจ
                               ี
                                                                 ื
                               ้
                                                                 ่
                                          ื
                                          ่
                ็
                                     ี
          ของเขากเข้าใจดว่าเป็นแบบนแหละดแล้ว เพอนๆ แต่ละคนต่างค้นพบคนอนนอกเหนอ
                      ี
                                                                        ื
          จากเพื่อนกลุ่มนี้ที่จะก้าวเดินไปด้วยกันบนเส้นทางชีวิต น่ายินดีจะตาย
                  ี
                ท่ส�าคัญทาคิงาวะโดนบอกว่า “ไม่อยากอยู่กับทาคิ” “นายหัดเกรงใจคนอ่นซะบ้าง
                                                                    ื
                                                         ิ
                                                    ่
                                                    ี
                                    ั
          เถอะ” มาต้งแต่ตอนสญญากันสมัยน้นแล้ว มีแค่โทโมโตะทคอยย้มแห้งๆ ปรามว่า “เอา
                         ั
                  ั
                                            ่
                                                                        ิ
                                                ั
                                                                       ิ
                                                                 ็
          นาๆ” อยางนมนวลอยเสมอ บางทการทเหลอแคเขากบโทโมโตะสองคนอาจเปนพรหมลขต
                                  ี
                ่
                                      ี
                         ู
                   ุ
                   ่
                         ่
                                         ื
           ่
                                      ่
          ก็ได้
                ทาคิงาวะหาวหวอดใหญ่โดยยังฟุบหน้าอยู่กับโตะ ทั้งที่ยืนกรานเองว่าอยากดื่ม
          ต่อ ตอนนี้เขากลับขี้เกียจจะเงยหน้า ยกมือ หรือแม้กระทั่งเปล่งเสียง
                “จะเอาไงต่อ โทโอรุ?”
                โทโมโตะก�าลังพูดอะไรสักอย่าง ถึงจะรู้ว่าต้องตอบ สมองดันลอยล่องพร่ามัวจน
          ไม่แน่ใจว่าตัวเองตอบอะไรออกไป หรือไม่ได้ตอบเลยกันแน่...
                สติสัมปชัญญะของทาคิงาวะหลุดลอยไปตรงนั้นเอง
                                         32
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40