Page 32 - อ่านฟรี รักนี้ไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ
P. 32
รักน้ไม่ใชพรหมลิขิตหรอกนะ
ี
่
“ถ้าได้ก�าไรก็จะพิจารณาล่ะน้า...”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ...มิคาเงะคุง”
“อะ ครับ”
“เจอกันพรุ่งนี้นะ”
ซุมิรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงประกาศกร้าวแว่วมาว่า ไม่ปล่อยให้หนีแน่ แต่ก็คงแค่
คิดไปเอง เขายืนนิ่งอยู่ที่เดิมจนกระทั่งประธานพูดขึ้นมา
“งั้นก็ มาเริ่มกันที่ ‘คนในพรหมลิขิต’ ก่อนแล้วกัน นายไปได้แล้ว”
นั่นมันเป็นเส้นชัยไม่ใช่เหรอครับ ท่านประธาน ซุมิได้แต่ท้วงอยู่ในใจ
ื
ี
ึ
คืนน้นซุมิส่งข้อความทางไลน์ไปเล่าเร่องท่เกิดข้นเม่อเช้าให้น้องสาวกับโคฟง
ื
ั
ทางด้านน้องสาวตอบกลับมาทันทีว่า ‘จริงเหรอ? สุดยอด!’ จากนั้นก็โทรศัพท์มาหา
“หนูว่าไม่เห็นจะเป็นไรเลยนะพ่ ถ้าพ่จะแต่งงานกับผู้ชายน่ะ มาจัดงานแต่งงาน
ี
ี
พร้อมพวกหนูเลยก็ได้นะ? หนูว่าพ่อกับอาจารย์ก็คงไม่คัดค้านหรอก”
ที่บ้านมิคาเงะ ทุกคนเรียกแม่ว่า ‘อาจารย์’
“พี่นี่แหละจะคัดค้าน”
“โคก็บอกว่าไม่ติดอะไรเหมือนกันนะ”
“ก็บอกว่าพี่คัดค้านไงเล่า...!”
“อะ เดี๋ยวพี่คุยกับโคนะ”
ค�าแรกที่ซุมิถามเพื่อนรักหลังจากรับสายคือ “นายว่าไง โอเคไหม”
“เหมือนจะโอเคแต่ก็ไม่โอเค ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็คงโอเคมั้ง”
“อืม ฟงแล้วรู้เลยว่านายสติกระเจิง ขอบคุณที่ตกใจกับเรื่องนี้นะ”
แต่ถ้าลองคิดทบทวนแล้วเปลี่ยนเป็นค�าพูดที่ชัดเจนเหมือนอย่างมาโกะละก็ คง
ได้ออกมาเป็น ‘อ้าว ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่?’ อยู่ดีนั่นแหละ
“เรื่องจะลองคบนั่นน่ะ นายมีแผนยังไง”
“มะ ไม่รู้เหมือนกัน”
อย่ามาถามคนที่มีประสบการณ์เป็นศูนย์ได้ไหมเล่า
“อีกฝายเขารีบกลับบ้านไปก่อนซะด้วย”
30
