Page 36 - อ่านฟรี รักนี้ไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ
P. 36
รักน้ไม่ใชพรหมลิขิตหรอกนะ
่
ี
ี
ี
ั
ั
ช่วโมงก่อนน้นเป็นแค่การคอสเพลย์หรือเปล่า หรือว่าสภาพในตอนน้กันแน่ท่เป็นการ
คอสเพลย์ เขาสวมเส้อสูท โกนหนวดเคราสะอาดสะอ้าน เซตผมมาเป็นอย่างดี และไม่ได้
ื
สวมแว่นตา ซุมิเกือบจ�าไม่ได้จริงๆ ว่าเป็นใคร ถ้าเม่อวานเขาได้คะแนนติดลบหน่งร้อย
ื
ึ
ี
ี
วันน้เอาไปเลยหน่งร้อยย่สิบคะแนนไม่หัก กลายเป็น ‘หนุ่มออฟฟศเจ้าส�าอาง’ ต่างกับ
ึ
ี
ี
ั
เม่อวานลิบลับ น่มันอะไรกัน เป็นเสน่ห์แบบท่เรียกว่าแกปโมเอะง้นเหรอ? ไม่สิ ไม่ได้
ื
ั
ี
มีเสน่ห์ขนาดน้นสักหน่อย หรือว่าท่เขาหมักหมมไม่อาบน้าก็เพ่อจะสร้างความประทับใจ
ื
�
ด้วยความแตกต่างแบบน้เหรอ? เหมือนกับอาจารย์สอนเคมีเฉ่มๆ ในชุดเส้อกาวน์มีรอย
ี
ื
ิ
ี
เปอนชอล์กจางๆ ท่กลายร่างเป็นหนุ่มหล่อสายรุกนอกเวลางาน...พอเลย อย่าเพ่งไป
ิ
นึกถึงการ์ตูนเรื่อง ‘คลาสเคมีหลังเลิกเรียน’ ตอนนี้สิ ซุมิคิดกับตัวเอง
“อ้าว คาโดวากิ หายากนะเนี่ยที่นายใส่สูท”
ี
ี
“บ่ายวันน้ฉันจะไปเย่ยมอาจารย์ท่มหาวิทยาลัยก็เลยแต่งตัวเรียบร้อยหน่อย คุย
ี
อะไรกันอยู่เหรอ?”
“เอ่อ ก็เมื่อวานหมอนี่โดนท่านประธานเรียกไปพบกะทันหันน่ะสิ เลยก�าลังถาม
กันอยู่ว่ามีเรื่องอะไรกันแน่”
“ออ เรื่องนั้นนั่นเอง คือว่าฉันกับมิคาเงะจัง...”
“ว้าก ว้าก!!”
่
่
้
่
้
เมื่อก�าลังจะถูกเปดโปงโดยไมอาจตอตาน ซุมิจึงรีบตะโกนขัดขึ้นมาอยางรอนรน
ั
ี
จังหวะน้นเองท่เขาสบตากับนิเระ ท้งท่เป็นวินาทีชีวิตหน้าส่วหน้าขวานซุมิก็อดไม่ได้ท่จะ
ิ
ี
ี
ั
จ้องเข้าไปในดวงตาของอีกฝายพลางไพล่คิดไปว่า หืม ดวงตาของเขาเป็นแบบน้เองเหรอ
ี
ดวงตาเรียวเหมือนใบหลิวดูอ่อนโยนทว่าเรียบเฉย ราวกับไม่ว่าจะเกิดอะไรข้น ดวงตาคู่น ี ้
ึ
ก็จะไม่เบิกกว้างหรือหรี่เล็กลงเลย
“เอ้า เป็นอะไรของนาย”
ี
“...เขาช่วยคุณยายท่เดินสะดุดบนชานชาลารถไฟจนเกือบตกลงไปบนรางเอาไว้
ั
ครับ คุณยายขอช่องทางติดต่อของเขาไว้เพราะอยากมาแสดงความขอบคุณอีกคร้งทีหลัง
เขาเลยให้นามบัตรไป ทีนี้เรื่องรู้ถึงหูท่านประธานก็เลยเรียกไปชมเชยน่ะครับ”
ั
ื
“เร่องแค่น้นเองเหรอ? เจ้ามิคาเงะท�าปดบังใหญ่โต ฉันก็คิดว่ามีปญหาร้ายแรง
อะไรเสียอีก”
34
