Page 29 - อ่านฟรี รักนี้ไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ
P. 29

MICHI ICHIHO


          ก้มตายอมรับความอับอายและได้แต่อธิษฐานด้วยใบหน้าแดงก�่า ขอให้ ‘พรหมลิขิต’ นั้น
          มีจริงด้วยเถิด
                “ถ้างั้นก็สรุปว่าการจับคู่ส�าเร็จ...ดีจังเนอะ นิเระ”

                “นั่นสินะครับ”
                                                                        ื
                                         ื
                คาโดวากิขยับแว่นออกเล็กน้อยเพ่อเช็ดหางตาก่อนจะหันหน้ามาหาซุมิและย่น
          มือขวาออกมา
                “จากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะ”

                “ครับ? ออ คุณจะใช้เคสของผมเป็นตัวอย่างในการพัฒนาและโพรโมตต่อไปสินะ
          ครับ?”
                                                               ี
                ในฐานะท่เป็นพนักงานสังกัดบริษัทซุมิก็พอจะรับได้ แต่ในฐานะท่ต้องเป็นข้อมูล
                       ี
                                                             ี
          ส�าหรับโฆษณา มีใบหน้าและช่อติดอยู่บนใบปลิวแล้ว มันดูจะเป็นส่งท่ใจเขาต่อต้านอยู่
                                                           ิ
                                ื
          สักหน่อย
                “ก็คิดว่าคงใช้หลายๆ อย่างเป็นข้อมูลประกอบได้นะ แต่เมื่อกี้เป็น ‘ฝากตัวด้วย
          นะ’ ในฐานะคนที่จะคบกันต่อจากนี้ไปต่างหาก”
                “...ครับ?”

                “นี่นายไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ? นายคิดว่านิเระมาอยู่ที่นี่ท�าไมกันล่ะ?”
                “ก็เพราะเขาเป็นคนเก่งที่รับผิดชอบเรื่องการพัฒนาระบบ ไม่ใช่เหรอครับ?”
                ประธานได้ยินดังนั้นแล้วก็ตอบกลับไปด้วยใบหน้าตกใจว่า
                “เขาเป็นคู่ของนาย ผลจาก AI ว่าอย่างนั้น”



                “เอ่อ ขอโทษนะครับ ผมไม่เข้าใจว่าท่านพูดเรื่องอะไร...”
                นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ซุมิฟงภาษาแม่ของตัวเองไม่เข้าใจเลยสักค�า
                                              ี
                                                        ี
                                                                ี
                                ื
                “อะไรกัน มันก็ไม่ใช่เร่องเข้าใจยากอะไรน่นา นิเระคนน้มีลักษณะท่เข้ากับนายได้
          อย่างยอดเยี่ยม ดังนั้นจากวันนี้เป็นต้นไปพวกนายจะได้คบหาดูใจกัน มันก็เท่านั้นเอง”
                “กับผมเหรอครับ?”
                ซุมิถามพลางชี้ตัวเอง
                “ใช่”


                                         27
   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34