Page 25 - อ่านฟรี รักนี้ไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ
P. 25
MICHI ICHIHO
จากหัวหน้าและรุ่นพี่ดังนั้นจึงพาตัวเองเดินขึ้นบันไดไปสองชั้นเพื่อพบประธาน เนื่องจาก
ื
ี
ั
ี
บริษัทน้เป็นบริษัทเล็กๆ ท่เช่าพ้นท่สามช้นในอาคารส�าหรับเช่าเอาไว้เป็นส�านักงาน ดังน้น
ี
ั
ี
ตัวตนท่เรียกว่าประธานบริษัทของท่น่เลยไม่ได้มีบรรยากาศสูงส่ง ‘เหนือเมฆ’ เหมือน
ี
ี
ี
ั
บริษัทใหญ่ๆ เพราะห้องท�างานของประธานท่แม้จะอยู่ช้นสูงสุดของออฟฟศก็ไม่ได้มีลิฟต์
่
ุ
่
ั
่
้
ุ
็
ื
ั
ี
ั
่
ู
่
สวนตัว ไมได้คอยควบคมพนกงานทรวมตวกนอยในหองโถงใหญๆ สรปก็คอเปนประธาน
้
็
่
ที่ไดเห็นหนาทักทายกันทุกวันเปนปกตินั่นเอง แตเขาเปนคนที่มีลักษณะภายนอกชวนให ้
้
็
ี
ี
ี
สงสัยว่า ‘หืม? เขาเป็นคนท่มีความเก่ยวข้องกับกิจการเงินกู้ท่มีอัตราดอกเบ้ยสูงหรือเปล่า
ี
ี
ี
เน่ย?’ ดังน้นความรู้สึกกดดันเวลาท่ต้องเข้าพบตัวต่อตัวอีกคร้งหลังการสัมภาษณ์ตอน
ั
ั
สมัครงานจึงเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้
ั
ึ
ี
ซุมิเคาะประตูห้องท่ถูกแบ่งเอาไว้ด้วยฉากก้นซ่งมีปายเขียนว่า ‘ห้องประธาน’
ี
ี
ั
เบาๆ จากน้นมเสยงตอบมาว่า “เออ เข้ามา” ช่างเป็นการตอบรบท่ทาให้รู้สกล�าบากใจ
ึ
ั
ี
�
ที่จะเข้าไปเหลือเกิน
“ขะ ขออนุญาตครับ...”
ั
ในห้องน้นนอกจากประธานแล้วยังมีคนอยู่อีกคน ท�าให้ซุมิโล่งใจไปเปลาะหน่ง ึ
ั
ี
ท่ไม่ต้องอยู่กับประธานแบบสองต่อสอง คนคนน้นเป็นผู้ชาย แต่งกายด้วยชุดไพรเวต
โทรมๆ หนวดเคราไม่ได้โกน ผมหน้ายาวปรก สวมแว่นตากรอบหนา สายตาที่มองผ่าน
ั
แว่นอันน้นออกมาไม่สามารถบอกได้แน่ชัดว่าก�าลังมองหรือไม่มองอะไรอยู่ท�าให้ดูไม่น่า
ไว้ใจ แต่ก็คงเป็นพนักงานคนหนึ่งในบริษัทนี่แหละ
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
ั
ชายน่าสงสัยคนน้นส่งเสียงทักทายอย่างร่าเริงผิดคาด ท�าเอาซุมิรีบโค้งและตอบ
กลับไปว่า “อรุณสวัสดิ์ครับ!” แทบไม่ทัน
“เอ่อ นายคือมิคาเงะ ซุมิใช่ไหม?”
“ครับ”
“นี่คือผู้พัฒนา AI ของบริษัทเรา เคยรู้จักกันหรือยัง?”
“ยังครับ เพิ่งเคยเจอกันวันนี้เป็นครั้งแรกครับ”
“ผมชื่อคาโดวากิ นิเระครับ ฝากตัวด้วย”
“อะ ครับ ผมเพิ่งมาท�างานที่นี่ได้สองป ชื่อมิคาเงะ ซุมิครับ”
23
