Page 23 - อ่านฟรี รักนี้ไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ
P. 23

MICHI ICHIHO


          เปล่า ความจริงมันเป็นยังไงเหรอ?”
                “ไม่รู้สิ...ไม่มีทางที่พนักงานชั้นผู้น้อยอย่างฉันจะได้รู้หรอกว่าความจริงเป็นยังไง
          แถมประธานบริษัทก็ดูเป็นคนน่ากลัวด้วย ไม่กล้าไปถามหรอก”

                            ี
                “ก็จริงนะ ตอนท่เขาออกทีวีฉันถึงกับต้องดูให้ดีๆ อีกคร้งเลยล่ะว่า คนน้น่ะเหรอ
                                                                    ี
                                                        ั
          ประธาน?”
                “ใช่ไหมล่ะ? แต่นอกจากครั้งนั้นแล้วก็ไม่มีอีกเลยนะ ‘พรหมลิขิต’ ที่ว่า”
                “ถ้ามันเกิดขึ้นกับนายล่ะ นายจะท�ายังไง?”

                โคถาม
                “นายจะเชื่อในพรหมลิขิต แล้วแต่งงานกับเขาเลยไหม?”
                “ไม่อะ ไม่มีเงินจะแต่ง”
                “ปญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นสักหน่อย”

                “แต่อย่างฉันจะไปเอาเงินมาจากไหนล่ะ ซื้อหวยก็เคยถูกแค่สามร้อยเยนเอง”
                “มันไม่ขนาดนั้นหรอกน่า”
                “ก่อนที่จะคิดเรื่องแต่งงาน ฉันอยากมีความรักดูก่อน”
                ซุมิพึมพ�าพลางจ้องมองหน้าปกหนังสือการ์ตูนไปด้วย เขาจึงได้รับค�าแนะน�า

          อย่างจริงจังจากโคว่า “หยุดเถอะ”
                “นายคงไม่ได้แอบคบกับอาจารย์ แอบคบกับต�ารวจ หรือแอบอยู่กินก่อนแต่งกับ
          เพื่อนร่วมห้องหรอกนะ?”
                “เด๋ยวก่อนเลย ท�าไมฉันถึงรับบทเด็กสาว ม.ปลาย อย่างน้นเล่า!? ท่ส�าคัญคือ
                   ี
                                                                   ี
                                                           ั
          ฉันไมได้อยากมีความรักในสถานการณ์อะไรแบบนั้น แต่อยากมีความรักที่เข้ามาเติมเต็ม
              ่
          หัวใจหรืออะไรท�านองนั้นต่างหาก!”
                “ที่นายคิดนั่นน่ะสาว ม.ปลาย เต็มตัวเลยล่ะ ให้ตายเถอะ”
                นอนได้แล้ว ซุมิตัดจบบทสนทนาไว้แค่นั้น

                                              ิ
                                                ี
                             ื
                ความปรารถนาเร่องรักๆ ใคร่ๆ คงเป็นส่งท่ไม่เหมาะกับพนักงานบริษัทหนุ่มซ่ง ึ
          ห่างไกลจากค�าว่าเด็กสาว ม.ปลาย แต่คนเราก็ต้องมีเร่องท่ท�าให้ใจเต้นตึกตักจนแทบทน
                                                    ี
                                                 ื
          ไม่ไหว ทว่าแปรเปลี่ยนเป็นแรงผลักดันให้สามารถพยายามท�าได้ทุกอย่างบ้างไม่ใช่เหรอ
          ฉันเองก็อยากจะล้มรสความรู้สึกน้นดูเหมือนกัน ซุมิคิด แม้ว่าเขาจะไม่ได้เติบโตข้นมาบน
                                                                    ึ
                       ิ
                                  ั
                                         21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28