Page 19 - อ่านฟรี รักนี้ไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ
P. 19
MICHI ICHIHO
ี
ไว้ในหน้าข้อมูลส่วนตัวบนเว็บไซต์ เช่นอาหารท่กินในแต่ละวัน หนังท่ไปดูมาอะไรพวกน ้ ี
ี
ี
ื
ื
เป็นพ้นฐาน เพ่อวิเคราะห์หาคนท่มีความสนใจใกล้เคียงกัน แล้วระบบถึงจะแจ้งเตือน
ั
ให้สมาชิกดูว่า ‘สนใจหรือไม่?’ ถ้าท้งสองฝายโอเคถึงจะสามารถเห็นข้อมูลส่วนตัวและ
เริ่มพูดคุยกันโดยตรงได้ ถือว่าคัดกรองได้พอสมควรตั้งแต่ขั้นตอนแรกเลยล่ะ”
ั
ดังน้นมันก็เลย...มีกรณีท่ผ่านไปต้งเดือนสองเดือนแล้วยังไม่มีแจ้งเตือนเข้ามา
ั
ี
เลยบ้างเหมือนกัน อย่างซุมิเองที่ใช้จนหมดช่วงทดลองใช้ฟรี จนสมัครสมาชิกก็แล้วยังมี
็
ั
่
ื
ื
ิ
ั
แจ้งเตือนแค่หยิบมอ และตัวเขากอยากจะเชอว่ามนเป็นเพราะ AI ก�าลงพยายามวเคราะห ์
ื
ข้อมูลเพ่อให้แม่นย�ามากท่สุด มากกว่าจะเป็นเพราะความนิยมของตัวเองในตลาดหาคู่
ี
นั่นแหละที่ต�่าเกินไป
“แต่สมาชิกที่ใช้งานเว็บไซต์พวกนี้น่าจะอยากมีตัวเลือกเยอะๆ ไม่ใช่เหรอ?”
ี
ั
“เหมือนจะไม่ใช่อย่างน้นซะทีเดียวนะ มีคนเล่าว่า จากประสบการณ์ท่เคยท�างาน
ในซูเปอร์มาร์เกตท่อเมริกา ถ้าเปรียบเทียบกันระหว่างตอนท่มีแยมย่สิบส่ย่ห้อกับตอนท ี ่
ี
ี
ี
ี
ี
ี
ี
ี
มีแยมแค่หกย่ห้อเรียงรายอยู่บนช้นวางสินค้า ตอนท่มีแค่หกย่ห้อท�ายอดขายได้ดีกว่านะ”
ั
ซุมิบอกไปตามที่มีเขียนอยู่บนใบปลิวโฆษณาของบริษัท
“อย่างนี้นี่เอง ถ้าตัวเลือกเยอะเกินไปก็จะท�าให้ลังเลจนตัดสินใจไม่ได้สินะ”
“ใช่”
“ยังไงก็เถอะ ช่อบริษัทนายดูประชดประชันนิดหน่อยนะว่าไหม? ชื่อ ‘สเตรนจ์เลิฟ’
ื
ใช่หรือเปล่า?”
“เวลารับโทรศัพท์ไม่เขินบ้างเหรอ?”
น้องสาวพูดปนหัวเราะ
“ต้องพูดว่า ‘สวัสดีครับ บริษัทสเตรนจ์เลิฟครับ’ แบบนี้ใช่ไหมล่ะ?”
“เปล่า เลี่ยงไปใช้ตัวย่อว่า SL แทน”
“ขี้โกงนี่นา~ แต่จะว่าไป ถ้างานไม่ยุ่งก็ไม่น่าจะมาสายนะพี่”
“พี่มาถึงเร็วก็เลยนั่งอ่านการ์ตูนเพลินไปหน่อยน่ะ”
ั
แล้วก็มัวแต่น่งมองโลกของเหล่าคู่รักท้งหลายด้วย ซุมิคิดในใจ แต่ให้ตายก ็
ั
ไม่กล้าบอกหรอก
“เอ...อย่าบอกนะว่าพี่ยังอ่านการ์ตูนสาวน้อยอยู่น่ะ? เลิกอ่านได้แล้วมั้ง น่าอาย
17
