Page 15 - อ่านฟรี รักนี้ไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ
P. 15
MICHI ICHIHO
ึ
ี
ี
ใบไม้ผลิช่วงสุดสัปดาห์ซ่งอากาศไม่ร้อนไม่หนาวจนเกินไปอย่างน้ แม้ว่าต้นไม้ท่ปลูกอยู่
เรียงรายตามทางเดินจะยังไม่ผลิดอก มีเพียงใบใหม่สีเขียวอ่อนเท่าน้น แต่ก็ท�าให้ทิวทัศน์
ั
้
ิ
ื
ี
ี
ั
ู
ู
ี
ิ
ั
ในบริเวณนสวยงามมากแล้ว เหล่าค่รักท่เดนควงกนมาถึงได้ดมความสุขเหลอเกน ท้งท ่ ี
คืนน้ก็เป็นแค่คืนวันศุกร์ธรรมดาๆ ไม่ได้มีโอกาสพิเศษอะไรอย่างช่วงคริสต์มาสหรือ
ี
ี
โกลเดินวีกแท้ๆ แต่ไม่ว่าจะเป็นผู้คนท่ก�าลังเดินทางกลับบ้านในช่วงเวลาเร่งด่วน สาวๆ
ี
ี
ท่เคร่องส�าอางหลุดหมดแล้ว หรือแม้แต่คนท่โดนรองเท้ากัด คืนน้เป็นช่วงเวลาท่พวกเขา
ี
ื
ี
ี
�
ื
ื
ี
จะได้ปลดเปล้องภาระหน้าท่ต่างๆ ท่ท�าซ้าไปซ้ามาตลอดท้งสัปดาห์ ช่างเป็นภาพท่ซ่อตรง
�
ี
ั
และเปล่งประกายเหลือเกิน แล้วตัวฉันที่นั่งเหม่อมองความเนืองแน่นอย่างโดดเดี่ยวอยู่นี่
ั
ล่ะ ก็คงเป็นแค่คนนอกท่อยากได้อยากมีเหมือนชาวบ้านเขาเท่าน้นเองสินะ พอคิดแบบ
ี
นั้นแล้วซุมิก็รู้สึกละอายใจตัวเองขึ้นมาเสียอย่างนั้น
คงเป็นเพราะกลิ่นอายของฉากรักโรแมนติกที่น�าแสดงโดยหนุ่มหล่อสาวสวยใน
ื
สตูดิโอยังคงตราตรึงละม้ง หรือไม่ก็คงเป็นผลจากเร่องราวในโลกสองมิติท่อ่านมาตลอด
ี
ั
ี
ื
ี
ื
ั
จนถึงเม่อก้น่นแหละ เลยท�าให้พานคิดไปว่า ถ้าตอนน้มีใครสักคนอยู่ข้างๆ กันก็คงดี ด่ม
ื
ี
ี
กาแฟท่เย็นชืดไปแล้วด้วยกัน พลางคุยเร่องจิปาถะอย่างเช่น สุดสัปดาห์แบบน้คนเยอะ
ี
ุ
ู
่
ั
ั
ั
ื
็
ั
จงเลยเนอะ หรอไม่ก สปดาห์หน้าจะยงไปดซากระทนอย่ไหม แต่ ‘ใครสกคน’ ทว่านน
ู
้
ั
ั
้
็
้
แมซุมิจะพยายามจินตนาการใหเปนรูปธรรมแคไหน ในหัวของเขาก็เห็นเพียงเงารูปคนที่
่
ถูกวาดด้วยชอล์กสีขาวก�าลังวูบไหวไปมาเท่านั้นเอง
ั
‘หนูถึงร้านแล้ว เข้ามารอข้างในแล้วนะ’ น้องสาวส่งข้อความทางไลน์ว่าอย่างน้น
ซุมิจึงเก็บสัมภาระต่างๆ ใส่กระเปา แต่เพราะรีบร้อนเขาจึงชนถ้วยกระดาษล้มคว่าตอนท ี ่
�
ลุกขึ้นยืน
“อะ”
น้ากาแฟสูงสองสามเซนติเมตรท่ยังเหลืออยู่ในถ้วยใบน้นหกลงบนเคาน์เตอร์
ี
ั
�
ซุมิรีบเอากระดาษเช็ดปากท่ได้มาพร้อมถ้วยกาแฟซับไว้ จากน้นลูกค้าซ่งน่งห่างออกไป
ั
ี
ั
ึ
หนึ่งที่นั่งก็ยื่นกระดาษทิชชูมาให้
“เชิญค่ะ”
“เอ่อ ขอโทษนะครับ ไม่ได้เปอนคุณไปด้วยใช่ไหมครับ?”
“ไม่เปอนค่ะ คุณใช้ให้หมดเลยก็ได้นะคะ มันใกล้จะหมดแล้วด้วย”
13
