Page 18 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 18

ี
             สตรีเชนน้หำใดเหมือน
          16 สตร ีเช นน ี ้หำ ใดเหม ือน
                             ื
                                ี
                                                             ื
                                                  ี
                                  ี
          เป็นเวลานาน ไม่ค่อยรู้เร่องท่น่เท่าไรนัก ต้องขอให้พ่ชายช่วยเล่าเร่องราวคร่าวๆ
          ในเมืองเสวียนเยว่น้ให้พวกเราฟ˜งหน่อย มีเร่องสนุกๆ หรือท่ควรใส่ใจเป็นพิเศษ
                         ี
                                            ื
                                                         ี
          หรือไม่ เผื่อเราจะประสบป˜ญหาจากการที่ไม่รู้เรื่องเหล่านั้น”
                     ี
                                           ื
                เม่อเส่ยวเอ้อร์ได้ยินนางถามถึงเร่องเช่นน้ เขาเผยย้มออกมา “แม่นาง
                  ื
                                                 ี
                                                         ิ
          ถามได้ถูกคนมากขอรับ”
                        ี
                                                                 ี
                                    ี
                                  ี
                                                         ี
                เขาเป็นเส่ยวเอ้อร์อยู่ท่น่มาเกือบห้าป‚แล้ว ในโรงเตêยมแห่งน้ไม่มีอะไร
          นอกจากเบาะแสต่างๆ ต่อให้เขาไม่อยากรับรู้ก็คงยาก เขาจึงเล่าเร่องราวสนุกๆ
                                                              ื
          ที่เกิดขึ้นในเมืองช่วงที่ผ่านมานี้ให้ฟ˜ง ท�าให้เสวียนเสี่ยวเจาหัวเราะไม่หยุด
                              ่
                        ิ
                   ี
                                ู
                              ี
                                                                    ่
                                                                    ื
                                               ั
                                                 ่
                                                         ี
                                                         ้
                                                 ื
                                                                ี
                                       ิ
                เสวยนหลงเฟยทอย่ข้างๆ มได้สนใจกบเรองเหล่าน ส่วนเสวยนจอม่อ
                                                               ั
          เองก็หลับตาพักผ่อนไปแล้ว ผ่านไปไม่นานอาหารกลางวันก็มาส่ง ท้งสามคนกิน
          ไปด้วยฟ˜งไปด้วยแลดูสนุกไปอีกแบบ
                                    ั
                                         �
                                                              ี
                                         ้
                  ่
                                                                    ่
                  ี
                                                               ึ
                เสยวเอ้อร์พดนาไหลไฟดบจนนาชาหมดไปแล้วสองกา นถงเล่าเรองท  ่ ี
                                                                    ื
                          ู
                             �
                             ้
                                                              ่
          เกิดขึ้นในเมืองหลวงหมดไปรอบหนึ่งอย่างคร่าวๆ
                    ี
                “พ่เส่ยวเอ้อร์เก่งจังเลย มีอันใดท่ท่านไม่รู้บ้างหรือไม่” เสวียนเส่ยวเจา
                                                                   ี
                  ี
                                           ี
          มองเขาด้วยสายตานับถือ
                  ื
                                   ี
                                ี
                เม่อนางชมเขาเช่นน้ เส่ยวเอ้อร์รู้สึกได้อกได้ใจทันที ตบอกตัวเองแล้ว
                                                                        ้
                                                                        ี
          พูดข้น “อย่าหาว่าโม้เลย ข้าเอ้อร์หูจ่อข้นช่อเร่องสอดแนมหาข้อมูลในละแวกน
                                           ื
                                       ื
                                              ื
                                         ึ
             ึ
          ถ้าพวกท่านอยากรู้เรื่องอันใด ถามข้าได้เลย!”
                                                            ื
                ได้ยินเช่นน้นเสวียนเส่ยวเจารีบพูดข้น “พ่เอ้อร์หู่รู้ทุกเร่องเลยหรือ ถ้า
                         ั
                                  ี
                                             ึ
                                                 ี
          เช่นนั้นช่วยเล่าเรื่องบ้านที่ปลูกต้นพุทราจีนในซอยอูŽถงให้ฟ˜งหน่อยได้ไหม”
                “ท่านหมายถึงบ้านตระกูลเซ่ยใต้ต้นพุทราจีนท่ซอยอูŽถงนะหรือ” สีหน้า
                                                     ี
                                       ี
                ื
          เอ้อร์หูจ่อเปล่ยนไปเล็กน้อย กดเสียงลงต่าแล้วเอ่ยว่า “ข้ารู้จริงๆ นะ แต่ข้าขอ
                                          �
                    ี
          เตือนพวกท่านว่าอย่าไปเลย ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ที่นั่นแล้ว ได้ข่าวว่าเมื่อสิบกว่าป‚
          ที่แล้วเกิดเหตุไฟไหม้กลางดึก หลายคนยังหลับอยู่ไม่ทันได้หนี ท�าให้พรากชีวิต
                                                     ี
                                      ั
          คนไปไม่น้อย เป็นเหตุให้บ้านหลังน้นกลายเป็นบ้านเฮ้ยน ไม่มีผู้ใดกล้าพักอยู่
          หรอก อีกทั้งช่วงนี้มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นที่ซอยอูŽถงด้วย ไปไม่ได้หรอกขอรับ”
                “เกิดเรื่องใด?” เสวียนเสี่ยวเจาขมวดคิ้วถามขึ้น เป้าหมายที่พวกเขามา
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23