Page 21 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 21
ี หม่เอิน
ี
หม่เอิน 19
หลังพักผ่อนมาหลายวันสภาพร่างกายของเสวียนหลิงเฟยก็ฟ„œนคืน นาง
มองดูพระอาทิตย์อันสว่างจ้าแล้วพูดกับสองคนข้างกายว่า “พวกเราไปเดินเล่น
กันหน่อยเถอะ”
ี
้
ื
่
ิ
่
ี
ื
่
ี
ี
ี
่
ั
เมอได้ยนเช่นนเสวยนเสยวเจาทเบอจะป˜ดแก้มจนต้องนบกลบดอกไม้
เล่นน้นก็กระโดดข้นมาตะโกนข้นด้วยความต่นเต้น “คุณหนูจะพาพวกข้าไปเท่ยว
ั
ื
ี
ึ
ึ
จริงหรือ”
ื
ึ
เสวียนหลิงเฟยไม่ได้ตอบ นางลุกข้นยืน เส้อคลุมมีหมวกสีเม็ดมะปราง
ี
บนตัวป˜กลายเถาวัลย์พันเก่ยวรอบตัวส่องประกายแวววาวตามการเคล่อนไหว
ื
และสะบัดเป็นวงแสนงามตามการหมุนตัวของนาง
ื
ี
เสวียนเส่ยวเจายืนมองจนเหม่อลอย ไม่ว่ามองไปทางคุณหนูเม่อใด ทุก
ท่วงท่าทุกการเคล่อนไหวล้วนสง่างดงาม แพรวพราวตระการตาย่งนัก ท�าให้คน
ิ
ื
อดมองไม่ได้
“ไปเถิด” สิ้นค�าพูด เสวียนหลิงเฟยพาทั้งสองคนเดินออกจากโรงเตีêยม
ี
หลังจากท้งสามคนเข้าเมืองมาแล้ว น่เป็นคร้งแรกท่ได้มาเปิดหูเปิดตา
ี
ั
ั
ื
เสวียนหลิงเฟยถามต�าแหน่งของ½˜›งเหนือจากผู้อ่นแล้วก็มุ่งตรงไป ½˜›งเหนือเป็น
ี
ี
ท่อยู่ของประชาชนเมืองเสวียนเยว่ นับได้ว่าเป็นแหล่งท่อยู่อาศัยของเมืองน้ ซอย
ี
อูŽถงก็อยู่ใน½˜›งเหนือเช่นกัน
ั
เม่อเทียบกับความคึกคักของ½˜›งตะวันออก ตะวันตก และใต้ ท้งสาม½˜›ง
ื
แล้ว ½˜›งเหนือแลดูเงียบสงบอย่างผิดปกติไปมาก แม้นยังมีเสียงเร่ขายของริมทาง
แต่รอยย้มของคนท่สัญจรไปมากลับมีไม่มากเท่าไรนัก ให้ความรู้สึกซบเซาอย่าง
ี
ิ
อธิบายไม่ได้
“คุณหนู บรรยากาศท่น่ช่างแปลกเหลือเกินเจ้าค่ะ” เสวียนเส่ยวเจาท ่ ี
ี
ี
ี
ื
ชอบความคึกคักรู้สึกต่นเต้นตลอดการเดินทาง แต่เม่อก้าวเข้าเขต½˜›งเหนือแล้ว
ื
กลับรู้สึกแปลกประหลาดพิลึก
ี
เสวียนหลิงเฟยไม่พูดอันใด พอเหลือบไปเห็นป้ายประกาศท่อยู่ไม่ไกล
