Page 17 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 17
ี หม่เอิน
ี
หม่เอิน 15
น�าทางพวกเขาไปยังห้องที่ดีที่สุดของชั้นสอง “ท่านลูกค้าว่าห้องนี้ใช้ได้หรือไม่”
แม้นจะจัดเตรียมห้องที่สะอาดที่สุดในโรงเตีêยมแห่งนี้ให้เสวียนหลิงเฟย
แต่เมื่อเปิดประตูออกแล้วยังคงได้กลิ่นอับชื้น อีกทั้งสีบนของตกแต่งภายในห้อง
ิ
ก็เร่มจะหลุดร่อนตามกาลเวลา ทว่าโดยรวมแล้วยังถือว่าสะอาด ผ้าห่มใหม่ถูก
พับเก็บไว้อย่างเรียบร้อย ไม่มีจุดใดน่าติเตียน รวมทั้งเสวียนหลิงเฟยเองก็ไม่ใช่
เจ้านายที่จู้จี้จุกจิกเท่าไรนัก
“ใช้ได้” เสวียนหลิงเฟยพยักหน้า
ิ
ิ
ดูท่าทางแล้วเหมือนจะเป็นแขกท่คุยง่าย ย่งท�าให้เส่ยวเอ้อร์ย้มแป้นกว่า
ี
ี
ื
ี
เดิม เม่อน�าแขกมาถึงท่แล้วก็ขอตัวไปก่อน “พวกท่านเชิญพักผ่อนให้สบายนะ
ื
ขอรับ เดëยวสักครู่อาหารม้อกลางวันจะมาส่งให้พวกท่าน ถ้าต้องการอะไรเพ่ม
ี
ิ
แจ้งได้เลยนะขอรับ ข้าน้อยอยู่ข้างล่างตลอด”
ี
ไม่นานมาน้มีโรงเตêยมใหม่มาเปิดอยู่ทางตะวันออกของถนนใหญ่ แย่ง
ี
ลูกค้าของเขาไปไม่น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะอาหารท่รสชาติจัดว่าใช้ได้ ราคาก็รับได้
ี
ี
ไม่แน่อาจไม่มีแม้แต่แมลงวันสักตัวบินเ©ียดเข้ามาแน่ แม้นคนท่มาทานอาหาร
ี
ยังพอมี แต่คนท่เข้าพักแรมน้นไม่มีเลยจริงๆ ในเม่อราคาต่างกันไม่ก่เ©ียน ໚¹
ี
ื
4
ั
ธรรมดาท่ผู้คนจะเลือกเข้าพักในห้องพักใหม่ท่ทันสมัยและสะอาดกว่า ผู้ใดจะมา
ี
ี
โรงเตêยมเก่าโทรมเช่นน้ นายบ่าวสามคนตรงหน้าน้เป็นผู้เข้าพักเจ้าเดียวตลอด
ี
ี
ี
ึ
ี
หน่งเดือนน้ ไม่เพียงแต่จ่ายเงินค่าห้องสิบวันให้ ยังแถมเงินให้เขาอีกด้วย เห็น
ลูกค้าที่ใจกว้างเช่นนี้ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องต้อนรับเป็นอย่างดี
ี
“มีเร่องขอค�าแนะน�าจากพ่เส่ยวเอ้อร์จริงๆ น่นแหละ!” เสวียนเส่ยวเจา
ื
ี
ี
ั
กระโดดออกมาพูดกับเสี่ยวเอ้อร์ด้วยท่าทางยิ้มๆ
ี
ี
เส่ยวเอ้อร์โดนแม่นางน้อยผู้น่ารักเช่นน้เรียกว่าพ่ ใบหน้าอันด�าเม่ยมก ็
ี
ี
ึ
ี
ั
แดงข้นมาทันที ปากท่ช่างพูดช่างจาน้นแทบจะพูดต่อไม่ถูก “ขอค�า...ค�าแนะน�า
ก็เกินไปขอรับ มิทราบว่าแม่นางมีเรื่องอันใดหรือ”
ื
“มิใช่เร่องใหญ่อันใดหรอก พวกเราสามคนไม่ได้กลับมาเมืองเสวียนเยว่
4 เฉียน เปนหนวยเหรียญเงินขาว มีรูตรงกลางเหมือนเหรียญอีแปะ (เหรียญสําริด) แตทําจากโลหะเงิน
