Page 15 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 15
หม่เอิน 13
ี
ี หม่เอิน
ี
สตรีแต่งงานแล้วผู้น้เองก็มีนิสัยชอบซุบซิบ เม่อมีคนถามข้นมาจึงอดท ่ ี
ึ
ื
˜
์
่
้
จะพูดไมได “องคหญิงจุยอวิëนเป็นพระธิดาองค์เดียวของฮ่องเต้องคปจจุบัน เห็น
์
ั
ิ
ั
ว่าจากไปเพราะโรคร้าย นิสัยขององค์หญิงจุยอวëนน้นแสนดี ไม่ถือตัว ทุกป‚จะส่ง
ให้คนแจกอาหารและเส้อผ้าท่โรงเล้ยง©ืออันเพ่อช่วยเหลือเด็กก�าพร้าท่น่น คนด ี
ี
ี
ี
ื
ั
ื
เช่นนี้อยู่ดีๆ ก็ล่วงลับไปเสียได้ นั่นน่ะ คนจากโรงเลี้ยง©ืออัน...”
ี
ึ
ี
โรงเล้ยง©ืออันน้นเป็นสถานท่พักพิงของเด็กก�าพร้าท่ไร้ท่พ่งพาในเมือง
ี
ั
ี
เสวียนเยว่ ทุกคนเข้าใจว่าราชส�านักลงทุนก่อสร้าง ทว่าความจริงโรงเล้ยง©ืออัน
ี
แห่งนี้เป็นแนวคิดขององค์หญิงจุยอวิëนหรือเหยียนโหรวเสวี้ยน
ี
ี
เหยียนโหรวเสว้ยนนิสัยเมตตาเป็นมิตร ในÄดูหนาวท่แสนจะหนาวเหน็บ
ึ
ี
ป‚หน่งนางเดินทางไปหลบหนาวท่หมู่บ้านบนเขาป‚œเสียนอกเมืองพร้อมฮองเฮา
ี
ี
บังเอิญได้พบกับพ่น้องขอทานคู่หน่งเท่ยวขอทานผู้คนท่สัญจรไปมา ภายใต้อากาศ
ึ
ี
ั
�
ี
เลวร้ายท่หิมะโปรยปรายเช่นน้กลับไม่มีผู้ใดเมตตา ท�าให้นางหล่งน้าตาทันที จึง
ี
อ้อนวอนฮองเฮาให้รับเด็กขอทานสองพี่น้องนี้ไว้
ฮองเฮาหรือจะเก็บคนท่ไม่มีท่มาท่ไปเช่นน้ไว้ แน่นอนว่าไม่อนุญาต แต่
ี
ี
ี
ี
ี
ี
�
กลับต้านทานคาอ้อนวอนของเหยยนโหรวเสว้ยนไม่ได้ สุดท้ายจึงยินยอมและต้ง
ั
ื
ี
ื
โรงเล้ยง©ืออันเพ่อให้เด็กขอทานสองพ่น้องมีท่พักพิง รวมถึงเด็กก�าพร้าคนอ่น
ี
ี
ที่ไม่มีที่พึ่งพาอาศัยเหมือนกับพี่น้องคู่นั้น
ี
ตลอดเวลาท่ผ่านมาโรงเล้ยง©ืออันจากท่มีคนไม่ก่คนกลายเป็นท่พ่งพิง
ี
ึ
ี
ี
ี
ี
อาศัยของเด็กก�าพร้านับร้อยคน นอกจากอาหารและของใช้ต่างๆ ท่ต้องมีแล้ว
เหยียนโหรวเสว้ยนยังสร้างส�านักศึกษาให้เด็กๆ ในน้นเรียนหนังสือและวรยทธ ์
ั
ี
ุ
ได้ หลายป‚ที่ผ่านมานี้ก็บ่มเพาะเด็กๆ ที่มีความสามารถจ�านวนไม่น้อย
เหยียนโหรวเสว้ยนใส่ใจโรงเล้ยง©ืออันสม่าเสมอ แต่ด้วย°านะสูงส่งจึง
ี
�
ี
ไม่อาจออกจากวังได้ตามอ�าเภอใจ เลยสั่งให้คนไปตรวจตราโรงเลี้ยง©ืออันทุกป‚
และแน่นอนว่าไม่ใช่เพียงโรงเล้ยง©ืออัน นางยังเป็นผู้น�าในการจัดงานกุศลของ
ี
ี
ี
้
ราชส�านัก นางเป็นเชอพระวงศ์ท่ใส่ใจประชาชนอยางแท้จริง แต่แล้วสตรีท่มจิตใจ
ื
่
ี
เมตตาดีงามเช่นนี้กลับต้องจากไปทั้งที่ยังเยาว์วัย ท�าให้ผู้คนเสียดายอย่างยิ่ง
ตามธรรมเนียมแต่งตั้งของราชวงศ์เสวียนเยว่นั้น พระธิดาที่ยังไม่สมรส
