Page 23 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 23
ี
หม่เอิน 21
ี หม่เอิน
ท่านพ่อเคยพูดว่าเขา ‘เก็บ’ นางมาจากซอยอูŽถง แม้นนางไม่เคยคิดจะ
ตามหาครอบครัวของตน แต่น่คือความปรารถนาสุดท้ายของท่านพ่อ ท�าให้นาง
ี
จ�าเป็นต้องหาให้เจอ
ขณะนี้ไม่มีแม้แต่เงาคนใดๆ ในซอยอูŽถง เงียบงันอย่างพิลึก ดูแตกต่าง
จากความวุ่นวายข้างนอกเป็นอย่างมาก
เสวียนหลิงเฟยเดินตรงไปยังต�าแหน่งต้นพุทราจีน แต่สิ่งที่ประหลาดใจ
คือ แม้ซอยอูŽถงถูกปิด กลับไม่มีทหารเ½้ายามอยู่ นางจึงเดินไปได้อย่างคล่องตัว
ยามที่นางจะเลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ ที่มุ่งไปบ้านตระกูลเซี่ยนั้น มีเงาคนพุ่ง
ออกมากะทันหัน
“ระวัง!”
หนิงเย่ลั่วไม่คิดว่าจะมีผู้ใด½†า½„นเข้ามา ชั่วขณะที่ไม่ได้ใส่ใจจึงชนคนล้ม
ยังดีที่เขาไหวพริบไวดึงคนไว้ได้
ั
่
็
ิ
ิ
้
ู
ั
่
ู
็
ั
ึ
้
้
ั
ิ
ั
ี
เสวยนหลงเฟยกไมคดว่าจะชนกบผใด นางยงไมทนตงสตไดกถกดงตว
ข้นมา แต่เส้อคลุมบนตัวถูกนางเหยียบไว้จนตกลงบนพ้นอย่างมิได้ต้งใจ ผ้าคลุม
ื
ั
ึ
ื
ี
ี
ี
ื
หน้าท่เก่ยวอยู่ตรงขอบหมวกเส้อคลุมจึงหลุดตามไปด้วย เผยใบหน้าท่ไม่ปราก¯
ให้ผู้ใดเห็นเป็นเวลานาน
หนิงเยลั่วไมคาดว่าคนที่ตนชนจะเป็นแมนางผูหนึ่ง การดึงตัวนางขึ้นมา
้
่
่
่
ิ
น�ากล่นดอกกล้วยไม้อ่อนๆ บนตัวนางโชยเข้าจมูกเขา กล่นอ่อนๆ ละมุนละไม
ิ
นั้นท�าให้สมองที่เหนื่อยล้าจากการไม่ได้พักผ่อนมานานหลายวันตื่นขึ้นมาทันที
้
“ขออภัย” เขารีบปลอยมือแลวเงยหน้ามองหญิงสาวที่มีกลิ่นหอมละมุน
่
เสวียนหลิงเฟยไม่ได้สนใจเขา นางเก็บเสื้อคลุมที่ตกพื้นขึ้นมา แต่ไม่ว่า
เช่นไรก็หาผ้าคลุมหน้าไม่เจอ
ึ
ั
หนิงเย่ล่วเห็นว่านางก�าลังหาอะไรบางอย่างอยู่จึงเอ่ยถามข้น “แม่นาง
หาอันใดอยู่หรือ”
“ผ้าคลุมหน้าของข้า” นางขมวดคิ้วแล้วพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา
ั
ผ้าคลุมหน้า? หนิงเย่ล่วมองไปทางใบหน้าของนางโดยไม่รู้ตัว น่นเป็น
ั
ี
ื
ใบหน้าท่แสนจะประณีต ค้วโก่งราวภูเขา ปากเล็กแดงเร่อ เส้อผ้าโปร่งสาบแยก
ื
ิ
