Page 17 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 1
P. 17

TOUKO SUNAHARA


          พวกหล่อนชอบแอบมองไปทางมาสเตอร์แล้วกระซิบกระซาบอะไรบางอย่าง
                                                      ั
                ส่งท่ช่วยผ่อนคลายจิตใจของเหล่ามาดามโดยรอบน้นเหมือนจะไม่ใช่แค่กาแฟ
                    ี
                 ิ
          เพียงอย่างเดียว แต่รวมถึงลุกส์ของมาสเตอร์หนุ่มผู้เงียบขรึมด้วย
                จะว่าไปหนาก็หลอจรงๆ ใบหน้าด้านข้างยามกมลงเลกน้อยขณะชงกาแฟเผยให ้
                                                       ็
                             ่
                                ิ
                        ้
                                                  ้
          เห็นจมูกโด่งโดดเด่น ดวงตาที่หางตาชี้ขึ้นเล็กน้อยสะท้อนความสุขุมเยือกเย็น
                “จริงด้วย คราวหน้าแนะน�าที่นี่ให้ด้วยสิครับ!”
                                               ึ
                เสียงของเด็กหนุ่มพนักงานพาร์ตไทม์ดังข้นกะทันหัน ท�าเอาชิซุราอิถึงกับสะดุ้ง
          โหยง

                “เอ?”

                “คุณลูกค้าเขียนบทความแนะน�าร้านคาเฟไม่ใช่เหรอ? ถ้าแนะน�าที่นี่ด้วย ร้านนี้
          อาจขายดีขึ้นก็ได้นะ”

                “ร้านนี้...เอ่อ แบบว่า”
                                           ั
                         ี
                           ี
                “อะ เพราะท่น่เป็นร้านกาแฟเหรอครบ? คนมองร้านคาเฟกับร้านกาแฟต่างกัน
          อย่างที่คิดจริงๆ”
                “เหมือนกันแหละครับ”
                                          ั
                ถ้าลงรายละเอยดก็ต่างกันจริงๆ น่นแหละ แต่ในบริบทของค�าศัพท์ ตอนน้ถก
                                                                        ู
                           ี
                                                                       ี
          ใช้แบบก�ากวมอยู่
                “ถ้าอย่างนั้นช่วยเขียนให้หน่อยสิครับ!”
                “แต่...”

                “แบบนั้นจะเป็นการรบกวนหรือเปล่า”
                ขณะชิซุราอิอึกอักพูดอะไรไม่ออกอยู่น้น ชายหนุ่มหลังเคาน์เตอร์ผู้ปกติไม่เคย
                                            ั
          ปริปากก็เอ่ยแทรกเข้ามา นึกว่าเขาไม่ได้ฟังบทสนทนาเสียอีก

                “อะ...จริงด้วยเนอะ ตื๊อให้เขียนแนะน�าแบบนี้ไม่ถูกจริงๆ”


                                         15
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22