Page 12 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 1
P. 12

หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 1
                                             ่
                                             ึ

          สีขาวทรงพลังในระยะประชิด การเหม่อมองภาพสีฟาระยะไกลผ่านหน้าต่างไม้ช่องกระจก
           ั
                       ิ
                                          ี
                                    ี
                                                                 ิ
                                                                       ี
          น้นดึงดูดใจชิซุราอมากกว่า ปลายมนาคมท่อากาศหนาวเย็นอย่างตอนน้ ทวทัศน์ท่อยู่
                                                               ี
          เบื้องหน้าจะเบลอเล็กน้อยเนื่องจากมองผ่านไอน�้าควบแน่นติดกระจก
                                           ็
                     ็
                               ์
                 ้
                                  ั
                                              ้
                                                           ่
                                                       ื
                                                             ่
                                                           ู
                รานเปนอาคารสไตลตะวนตกขนาดเลกใหกลนอายเหมอนอยตางประเทศ อาคาร
                                                ิ
                                                ่
          น่าจะเก่าแก่พอสมควร แต่เพราะได้รับการบ�ารุงรักษาเป็นอย่างดีจึงดูไม่ทรุดโทรม สัมผัส
          ได้ถึงบรรยากาศสไตล์เรโทร ทั้งสง่างามและดูมีรสนิยม
                เข้ากันได้ดีกับร้านกาแฟ
                                                           ี
                                 ี
                ผนังสีเฟรนช์วานิลลาท่ไม่ใช่สีขาว กรอบหน้าต่างสีเขียวตุ่นท่จะมองว่าเป็นสีเขียว
                                                            �
          อ่อนก็ได้จะมองว่าเป็นสีฟาก็ใช่ โตะกับพ้นไม้สีดาร์กบราวน์ค่อนไปทางดา สร้างบรรยากาศ
                                      ื
          ชวนผ่อนคลายก�าลังดี
                ก่อนหน้าน้ชิซุราอิบังเอิญได้ยินบทสนทนาของลูกค้า ว่ากันว่าสมัยก่อนแถวน ี ้
                        ี
                                                                        ี
                                                                      ี
          เฟองฟูไปด้วยสถาปัตยกรรมสไตล์ตะวันตก แต่กาลเวลาผ่านไปเหลือแค่บ้านหลังน้ท่ต้ง ั
          อยู่โดดเดี่ยว ถูกทิ้งให้รกร้างว่างเปล่าสภาพผุพัง ก่อนได้รับการบูรณะใหม่และกลายเป็น
          ร้านแห่งนี้ในที่สุด
                ที่นี่เป็นอาคารสองชั้น ส่วนของชั้นหนึ่งเป็นร้านกาแฟ
                 ั
                                                         ี
                                 ี
                ช้นสองน่าจะเป็นส่วนท่พักของเจ้าของร้าน ชายหนุ่มวัยย่สิบกลางๆ ซ่งอ่อนเยาว์
                                                                  ึ
          เกินกว่าจะเรียกว่ามาสเตอร์ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีเทารีดลงแปงเรียบกริบคู่กับกางเกงสแล็ก
          สีด�าเสมอราวกับเป็นเครื่องแบบประจ�าตัว
                แม้ตัวสูงโปร่ง แต่รูปร่างบึกบึนสมชายชาตรีพอเหมาะกับส่วนสูง ผมเส้นหนาสี
          ด�าสนิทถูกหวีไปข้างหลังแบบสบายๆ เสียงทุ้มต�่าแสนคุ้นเคยก้องกังวานในหูเป็นประจ�า
                “ยินดีต้อนรับครับ”

                                                            �
                                   ั
                                  ี
                     ี
                                                ี
                           ั
                ทันทีท่ชิซุราอิน่งลงตรงท่น่งริมหน้าต่าง วันน้มาสเตอร์ก็เอาน้าเย็นมาเสิร์ฟแบบ
          ได้จังหวะพอดีเหมือนเคย
                                         10
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17