Page 39 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 39
NAGARU TANIGAWA
ชมรมวรรณกรรมไม่ใช่ของที่สักแต่มีประดับไว้”
ื
ถ้าเร่องน้นก็อย่าทาเหมือนเป็นของแถม แต่เขียนความจานงขอความร่วมมือ
ั
�
�
ั
�
ื
ในการเขียนอย่างเป็นทางการเลยเป็นไง เร่องทาวารสารมันต้งนานแล้วนะ ประธานชุมนุม
ของพวกเธอมัวท�าอะไรอยู่
“บอกว่าเคยขอร้องตอนเข้าประชุมประธานแล้ว”
โฮ่
“แต่บอกว่าถูกเมิน”
เอาเถอะ ก็คงจะอย่างนั้นแหละ
ี
ั
�
“จะว่ายังไงล่ะ” สมาชิกชุมนุมล้ลับรุก “ยังไม่มีกาหนดตีพิมพ์ อยู่ในข้นวางแผน
ว่าถ้าได้ออกในงานวัฒนธรรมก็จะดีไม่น้อย”
ถ้าออกงานวัฒนธรรมก็ฤดูใบไม้ร่วง ยังอีกตั้งนานนี่
“จะเป็นของแบบไหนก็ได้ ขอสักบรรทัด ไม่สิ ขอสักผลงาน ช่วยตอบรับด้วยเถอะ
เห็นว่าอย่างไรบ้าง?”
นางาโตะเคลื่อนใบหน้าแนวนอนมายังผม
“......”
ใช้เวลาราวสามวินาทีในการก้มหน้าลงราวสองเซนติเมตร และใช้เวลาอีกราว
สามวินาทีในการเงยหน้า
สมาชิกชุมนุมลี้ลับท�าสีหน้ากังวลก่อนเข้ามาข้างหูผม
“เฮ้ แคม กิริยานั้นของหล่อนเอฟวิเดนซ์ว่าตกลงได้รึเปล่านะ?”
เออ ฉันรับรองได้เลย
“ขอบคุณมากค่ะ คุณนางาโตะ”
ี
สมาชิกชุมนุมล้ลับดีใจจนกระโดดเหยงเข้าไปกุมมือนางาโตะด้วยความเร็วประหน่ง ึ
เคลื่อนย้ายในพริบตาก่อนจะเชกแฮนด์
จะชุมนุมวิจัยคอมพิวเตอร์ก็ดี บางทีนางาโตะอาจโดนเก็บแต้มประทับใจเอาไว้
ี
ื
ี
5
ิ
ั
ในใจจากท่น่นโน่นน่ในโรงเรียน เหนืออ่นใดการท่ตัวตนท่คล้ายกับซาชิกิวาราช ของชมรม
ี
ี
่
็
ั
ี
ู
ิ
ั
ิ
่
วรรณกรรมมคนร้จกเพมกไม่ใช่เรองเลวร้ายเดดขาด มาคดด การส่งยยนมากเป็นการ
ี
ู
่
ื
็
็
ื
เรียกร้องความสนใจจากนางาโตะได้อย่างดี ไม่ใช่ว่าเร่องค้นหาเจ็ดเร่องล้ลับเป็นข้ออ้าง
ี
ื
37
