Page 35 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 35
NAGARU TANIGAWA
ี
ี
ิ
ั
ผมเอาไปวางลงบนโต๊ะโดยไม่ให้หนงสอทมใบพรนต์แซมตก ผมสงเกตเหนชอ
่
ื
ื
่
็
ั
หนังสือเล่มที่อยู่บนสุด มันเขียนว่า ‘รวมเรื่องสยองขวัญอดีตจนถึงปัจจุบัน’ ส่วนเล่มล่าง
ื
ั
ี
ื
ี
ี
ลงมาจากเล่มน้นคือ ‘รวมเร่องท่เป็นท่รู้จักอดีตจนถึงปัจจุบัน’ น่เป็นหนังสือเด็กเรอะ ‘เร่อง
ื
ี
สยองขวัญในโรงเรียน’ ? นอกน้นก็มีแต่ช่อท่ไม่ชวนให้จรรโลงใจเท่าไหร่ ฮารุฮิในคราวน ้ ี
ั
มาแนวนั้นเรอะ
ี
“พักเท่ยงวันน้” ผู้มาเยือนยืนจังก้าและพูดว่า “ถูกเธอถามตรงหน้าห้องนาท่บังเอิญ
ี
ี
้
�
เจอกันพอดี”
ถามว่าไง?
“ถามว่ารู้จักเจ็ดเรื่องลี้ลับของโรงเรียนรึเปล่า?”
ท�าไมถึงถามเรื่องแบบนั้นกับเธอ?
“ฉันไม่รู้หรอก แต่อาจเป็นเพราะฉันอยู่ชุมนุมวิจัยเรื่องลี้ลับก็ได้”
ั
�
จะว่าไปตอนแนะนาตัวในช้นช่วงเปิดปีการศึกษาใหม่ก็บอกว่าอยู่ชุมนุมวิจัยเร่อง
ื
ั
ั
ี
ิ
ี
ลลับสนะ ว่าแต่เรองล้ลบของโรงเรยนกบกจกรรมชมรมของเธอมนไปเกยวข้องกันอท่า
ี
้
ั
ี
ื
ี
่
่
ิ
ไหน
“วลีที่ถูกต้องคือ”
บางทีคงตั้งใจเลียนแบบเสียงของฮารุฮิ
ื
ี
ี
“โรงเรียนน้ไม่มีเจ็ดเร่องล้ลับเหรอ? คิดว่าเธอคงไม่รู้ แต่ชุมนุมวิจัยเร่องล้ลับ
ื
ี
มักมีเรื่องพวกนั้นเล่าสืบต่อกันมาหลายรุ่นไม่ใช่เหรอ–น่ะ”
รู้สึกเจ็บใจอย่างบอกไม่ถูกที่มันดันเหมือนอยู่นิดหน่อย
“บอกว่าเจ็ดเรื่องลี้ลับจริงเรอะ? ไม่ใช่เจ็ดเทพแห่งโชคลาภหรอกเรอะ”
“ท่แน่ๆ ไม่ใช่เจ็ดเทพแห่งโชคลาภ” ยัยน่นพูดอย่างจริงจัง “ไม่เข้าใจเซนเทนซ์
ี
ั
ั
เจ็ดเร่องล้ลับของโรงเรียน แต่ถึงจะไม่เข้าใจความหมายตอนน้ก็จับใจความได้อยู่ ฮารุต้งใจ
ี
ี
ื
ื
ั
ั
ื
ี
จะหาเร่องสยองขวัญท้งหมดท้งปวง บางทีเธอน่าจะกาลังคิดว่าเร่องล้ลับมีความหมาย
�
เดียวกับเรื่องไสยศาสตร์อยู่ไม่ใช่รึ?”
คิดว่าคงไม่ใช่หรอก เพราะเคยเดือดดาลตอนเวียนไปเข้าชมรมในตอนเข้าเรียน
ใหม่ๆ ว่าชุมนุมวิจัยเรื่องลี้ลับไม่ได้พบเรื่องลี้ลับเลย
“อ้อ จะว่าไปก็เคยได้ยินเรื่องราวอย่างนั้นมาจากรุ่นพี่เหมือนกัน”
33
