Page 37 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 37
NAGARU TANIGAWA
�
“ทาไมล่ะ? ท้งท่เอาของเหล่าน้นมาให้เพ่อฮารุแท้ๆ แคม นายจะบอกเหรอว่า
ั
ื
ั
ี
นี่จะไม่เป็นประโยชน์ต่อเธอ?”
ทางเราก็มีเหตุผลของทางเรา ถึงสมาชิกชุมนุมวิจัยเร่องล้ลับจะไม่เข้าใจก็ตามท ี
ี
ื
เถอะ
ยัยนั่นกอดอกจ้องหน้าผม แววตาคู่นั้นก�าลังกดดันผมอยู่
ิ
ุ
ั
ี
ั
่
ื
ื
็
“ว่าแต่เธอจะเรยกฉนว่าสมาชกชมนุมวจยเรองล้ลบไม่กยยน่นไปถึงเมอไหร่?
ี
่
ิ
ั
ั
ั
น่าจะรู้จักชื่อฉันใช่มั้ย”
ี
ั
ึ
เธอผิดกับคุนิคิดะกับทานิงุจิท่เรียนห้องเดียวกันมาต้งแต่ปีหน่ง เพราะเป็นเพ่อน
ื
ั
�
ร่วมช้นใหม่ท่เรียนในห้องเดียวกันเอาตอนปีสอง การจะจาช่อให้ได้ แค่เวลาเกือบสองเดือน
ื
ี
มันยังน้อยไป
“หา?”
ความรู้สึกไม่เชื่อถือถ่ายทอดมา จะเรียบเรียงค�าพูดยังไงดีนะ
“มิหน�าซ�้าเธอยังเป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายมาปีนี้ด้วยใช่มั้ย”
“ก็ใช่น่ะสิ”
แถมนามสกุลยาวเฟื้อยขนาดว่าถ้าพูดเร็วๆ ก็อาจกัดล้นได้อีก เลยย่งจายาก
ิ
�
ิ
เข้าไปใหญ่
“งั้นเรียกชื่อเล่นจากเฟิสต์เนมก็ได้ ทุกคนก็ท�าอย่างนั้น”
เปล่า คือมันไม่มีความรู้สึกอยากท�าอย่างนั้น
“ไม่เข้าใจความหมายเลยจริงๆ นะ”
ยัยนั่นส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
ื
ั
ื
“เร่องน้นช่างมัน” ผมตัดบท “เธอจะอยู่ท่น่ถึงเม่อไหร่ ถ้าหมดธุระแล้วก็กลับไป
ี
ี
ทีได้มั้ย อ้อ ส่วนเอกสารข้อมูลเจ็ดเรื่องลี้ลับ ฉันขอขอบใจแทนฮารุฮิ แทงกิ้ว โชคดีเน้อ”
ั
ี
ั
ั
ื
่
้
่
ี
ื
ทงทผมลองโบกมอบ๊ายบายกแล้ว แต่สมาชกชมนมวจยเรองลลบกลบไม่ยอม
ั
้
็
ุ
ุ
ิ
ิ
ขยับเหมือนขาข้างหน่งถูกเถาวัลย์รัด คงไม่ใช่ว่าจะอยู่น่จนกว่าฉันจะยอมเรียกช่อหรอกนะ
ื
ึ
ี
“เปล่า ยังมีธุระอีกอย่าง”
คราวนี้หันทั้งตัวไปทางนางาโตะที่อยู่มุมห้องชมรม
“ฉันได้รับหน้าที่ให้มาไหว้วานประธานชมรมวรรณกรรม”
35
