Page 40 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 40

SUZUMIYA HARUHI ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ


          หรอกเรอะ ถ้าอย่างนั้นที่โน่นก็มีกุนซือหัวไบรต์อยู่เหมือนกันนี่
                เหมือนได้ใจรึเปล่า หลังสมาชิกชุมนุมล้ลับได้รับการตอบรับจากนางาโตะก็เอา
                                             ี
                                                          ึ
          มือไขว้หลังเดินดูช้นหนังสือในชมรมวรรณกรรม ต้งแต่ริมสุดฝั่งหน่งยนริมสดอีกฝั่งหน่ง ึ
                       ั
                                                                 ุ
                                                            ั
                                              ั
          เหมือนค้นหาสันหนังสือ
                         ี
                                         ี
                “มีรสนิยมท่ดีจริงนะ มีมิสเทอรีท่แฟนแทสติกเต็มไปหมดเลย มันช่างอะเมซิง
          อึ อึ ฮึ อื้อ? อื๋อ!”
                                     ึ
                                                                  ึ
                                                 ั
                ผมสังเกตว่าหยุดไปแวบหน่ง แต่หลังจากน้นก็หยิบออกมาเล่มหน่งด้วยสปีด
          ความเร็วแสง เปิดออกมาดังพั่บๆ
                      ี
                “ว้าว น่มัน Thomas Pynchon [Gravity's Rainbow] ปกหนาฉบับพิมพ์โดย
          Viking Press นี่ มิหน�าซ�้ายังเป็นฉบับพิมพ์ครั้งแรกปี 73 ด้วย”
                เธอยกหนังสือฝรั่งขึ้นราวกับจะประทานให้สวรรค์
                “คุณนางาโตะ ฉันขอยืมหนังสือเล่มนี้จะได้รึเปล่า”
                ผมไม่เก็ตว่าหนังสือเก่ากึกนั่นมีค่าอะไร แต่นางาโตะเงียบไปอีกครั้ง

                “......”
                ใช้เวลาหกวินาทีในการพยักหน้า
                “เฮ้ แคม กิริยานั้นของหล่อนคือ”

                “แปลว่าได้ไง”
                “ขอบคุณนะ คุณนางาโตะ”
                                                     ี
                                                                 ื
                                                                    ี
                              ี
                พอสมาชิกชุมนุมล้ลับวางหนังสือลงบนโต๊ะยาวท่อยู่ใกล้ๆ ก็เคล่อนท่ราวกับ
          กระโดดไปเชกแฮนด์กับนางาโตะ ผมว่าถ้านางาโตะไม่ได้นั่งอยู่คงกอดไปแล้วล่ะ
                “ถ้าอ่านจบจะต้องเอามาคืนแน่นอน หรือฝากแคมไปคืนให้ดี”
                ไม่เอาหรอก คืนเองสิ กับมือนางาโตะเลยนะ
                “ฉันจะต้องท�าอย่างนั้นอย่างแน่นอน”
                พอก้มหัวลงต�่าก็เอาหนังสือที่ขอยืมเหน็บไว้ข้างตัว




          5  ซาชิกิวาราชิ เป็นผีเด็กท่อาศัยตามบ้านเก่าๆ เวลาอยู่จะนาความม่งค่งมาให้ แต่ถ้าออกไปความม่งค่งก็จะ
                                             �
                                                                      ั
                                                                     ั
                                                    ั
                         ี
                                                  ั
          สูญหายและท�าให้เกิดความพินาศแทน
                                         38
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45