Page 14 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 14
สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
12 สล
เสียงของเขายังคงแผ่วเบาตามเคย ราวกับไม่ต้องการให้ใครได้ยิน
อย่างไรเสียคนที่อยู่กับเขาตอนนี้เป็นแค่คนใบ้หูหนวก ไม่ได้ยินและพูดไม่ได้...
ช้าก่อน! ไยนางถึงถูกเข้าใจว่าเป็นคนรับใช้ใบ้หูหนวกของตระกูลจั๋วไปได้เล่า
ความสงสัยประดังประเดเข้ามาดั่งคลื่นน�้าที่แผ่วงกว้างขึ้นเรื่อยๆ นางยัง
ไม่ทันได้คิดให้เข้าใจ แขนข้างหนึ่งก็ถูกเขาคว้าไว้ก่อน
หัวใจของนางเต้นระรัว
“เจ้า...” เขาชะงักไปทันที สีหน้าตกใจแสดงบนใบหน้าหล่อเหลาผุดผ่อง
“เจ้าเป็นสตรี”
แม้จะกั้นด้วยชั้นผ้าหนา แต่แขนของนางก็ยังเรียวเล็ก แต่นั่นไม่ใช่
เรื่องส�าคัญ เรื่องที่ส�าคัญที่สุดคือ...
เขามองไม่ออกว่านางคือสตรีตั้งแต่ตอนแรกรึ!
ตอนนี้กลายเป็นนางที่ชะงักบ้าง ตาเบิกกว้างพูดไม่ออก
ราวกับสัมผัสได้ถึงความตกใจของนาง เขาจึงสงบใจลงแล้วถามขึ้น
“เจ้าได้ยินหรือไม่”
นางพยักหน้า แต่เมื่อเห็นสายตาของเขาแน่นิ่งไม่เคลื่อนไหว ท�าราวกับ
มองไม่เห็นนางก็มิปาน จึงใช้นิ้วมือวาดเป็นวงกลมบนมือของเขาที่จับแขนนาง
ไว้แน่นเพื่อให้รู้ว่านางมิได้หูหนวก
การสัมผัสโดยตรงอย่างไม่คาดคิดของนางท�าให้ใบหน้าเขาแข็งทื่อขึ้นมา
ทันที แต่นิ้วมือเรียวยาวและมีก�าลังยังคงจับนางไว้แน่น
“ได้ยิน แต่พูดไม่ได้รึ” เขาถามขึ้นอีก
นางจ้องเขาเขม็ง คิดลังเลอยู่สักพักจึงวาดวงกลมที่สองบนหลังมือของ
เขา เฮ้อ! ก็นางพูดไม่ได้จริงๆ นี่
แต่ ‘การพูดไม่ได้’ ของนางก็เพื่อฝึกวิชา ‘ก�าหนดรู้’ แล้วที่เขาจู่ๆ ตาบอด
มองนางเป็นชาย เป็นเพราะเหตุใดกัน?
