Page 16 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 16
สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
14 สล
การที่เขาจับนางไว้ไม่ยอมปล่อยก็คงไม่แคล้วให้นางน�าทางเขาออกไป
นางจึง ‘ไต่เดิน’ ไปบนหลังมือเขาด้วยนิ้วชี้และนิ้วกลางเพื่อเลียนแบบท่าทาง
การเดิน เป็นการบอกว่าจะพาเขาเดินไปยังที่สว่าง
เขาเลิกคิ้วขึ้นพลางพยักหน้า “ขอบใจ”
ไม่รอให้นางเคลื่อนไหว มือของเขาที่คว้ามือของนางไว้ก็ค่อยๆ ไล้ไปตาม
ข้อศอก แขน สุดท้ายหยุดพาดอยู่ที่ไหล่ของนาง
ใบหน้านางเปลี่ยนเป็นแดงลามไปถึงหู หัวใจเต้นระรัว ยังดีที่มีเสื้อผ้า
ช่วยขวางกั้น เขาจึงยังไม่พบว่านางก�าลังขนลุกไปทั่วทั้งสรรพางค์
ดังนั้นนางในตอนนี้จึงเดินน�าหน้า โดยมีเขาเดินตามจังหวะก้าวเดินของ
นางอยู่ด้านหลัง เขาเดินออกมาจากศาลากลางทะเลสาบและเดินไปถึงสะพาน
เก้าคด
แปดส่วนคงเป็นนางที่คิดไปเอง ถึงได้รู้สึกว่าฝ่ามือของเขาช่างร้อน
เหลือเกิน ความร้อนจากฝ่ามือทะลุผ่านเนื้อผ้าทาบอยู่บนไหล่นางจนรู้สึกร้อนชา
ไปครึ่งซีก
ไม่ว่าอย่างไรนางก็คาดคิดไม่ถึง เดิมทีตั้งใจแค่แอบออกมาเพื่อจะได้เห็น
หินคุ้มภัยอันเลื่องชื่อที่โผล่ขึ้นมากลางทะเลสาบในคฤหาสน์ตระกูลจั๋วแห่งตงไห่
ให้เป็นบุญตาเท่านั้น แต่สถานการณ์กลับพลิกผันจนเป็นเช่นนี้
นับตั้งแต่ได้เห็นงานสลักรูปบุปผาสกุณาฝมือเขาทั้งสามชิ้น ในใจก็เกิด
ความเลื่อมใสและนับถือต่อเขา จึงแอบติดตามข่าวคราวของตระกูลยงแห่ง
ถานหลิงหยวนไม่ว่าจะเป็นข่าวเล็กหรือใหญ่ และในตอนนี้นางก�าลังเดินอยู่กับ
บุคคลที่นางนับถือ ทั้งยังทราบโรคของเขาที่มิมีผู้ใดทราบอีกด้วย
ตอนนี้ความคิดก�าลังตีกันยุ่งเหยิง เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ใจหนึ่งอยากรีบ
เดินไปถึงปลายสะพานเก้าคดโดยเร็ว เพื่อพาเขาไปยังที่สว่างให้ตาคู่สวยของเขา
ได้มองเห็น อีกใจหนึ่งก็อยากให้สะพานนี้โค้งไปมาเรื่อยๆ อย่างไร้จุดสิ้นสุด ให้
