Page 16 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 16
่
รักเมือวันวาน
ด้านหน้ายาวบดบังดวงตา เรือนผมนั้นเป็นสีน�้าตาลพลิ้วไหว ทว่าปลายผมเสียจนเกือบ
เป็นสีขาว เขาเป็นรุ่นพี่ที่ดูท่าทางเกเรจนผิดแปลกและโดดเด่นในโรงเรียนที่เต็มไปด้วย
เด็กจริงจัง
“หาที่นี่เจอง่ายไหม?”
“อือ”
รุ่นพี่มายามะตอบค�าถามของสุวะห้วนๆ ก่อนนั่งขัดสมาธิบนพื้นเสื่อญี่ปุนด้วย
ท่าทางวางโต เขาไม่ปรายตามองทาคาระแม้แต่ครั้งเดียวนับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้อง ดวงตา
นั้นถูกบดบังด้วยเรือนผมจนอ่านสีหน้าได้ยาก ทาคาระหยิบน�้าผลไม้ออกมาจากตู้เย็น
ขนาดเล็กส�าหรับห้องส่วนตัว
“เอ่อ เชิญครับ”
พอยื่นให้ทั้งขวด อีกฝายจึงเงยหน้าราวกับเพิ่งสังเกตเห็นทาคาระ ผมหน้าม้า
เลื่อนไหลจนเผยให้เห็นดวงตาเยือกเย็น หางตาเฉียงขึ้นเล็กน้อย แววตาคมราวกับจะ
ยิงทะลุนั้นท�าให้ทาคาระประหม่า
“ขอบใจ”
ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ใบหน้าของเขาค่อนไปทางสวยจนดึงดูดใจ ส่วนสูงพอๆ กับ
ทาคาระและสุวะ แต่เพราะผอมบางจึงให้ความรู้สึกคมเฉียบกว่า
“ทั้งสองคนประหม่าอะไรกันน่ะ”
สุวะตบไหล่รุ่นพี่มายามะโดยไม่แยแสบรรยากาศกระอักกระอ่วน
“มายะจัง หมอนี่ชื่อทาคาระ เป็นเพื่อนสนิทฉันเอง ทาคาระ โชทาโร่ อยู่ปีสอง”
รุ่นพี่มายามะพยักหน้า เลื่อนสายตามองทาคาระ ทาคาระลนลานก้มศีรษะทักทาย
ว่า “ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ทว่าค�าตอบจากอีกฝายกลับมีเพียงค�าว่า “อือ” ค�าเดียว ไม่ค่อย
มีวี่แววว่าจะสนิทสนมกันได้เท่าไรนัก คิดจะแนะน�าเพื่อนให้รู้จักก็หัดนึกถึงอีกฝายซะบ้าง
สิ ทาคาระต่อว่าสุวะอยู่ในใจ
“ทีนี้นะ ทาคาระ ทางนี้คือของฉันเอง”
สุวะโอบไหล่รุ่นพี่มายามะเข้าหาตัว
“เอะ ของนาย? หมายความว่าไง?”
ทาคาระกะพริบตา สุวะผุดยิ้มซึ่งยากจะอธิบายเป็นค�าพูด
14
