Page 14 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 14
่
รักเมือวันวาน
ไปยังเรือนแยกด้านในราวกับเป็นบ้านของตนเอง เรือนแยกนั้นเป็นอาคารสวยงามสไตล์
ญี่ปุน ปูของทาคาระสร้างขึ้นเพื่อใช้เป็นห้องหนังสือ หลังจากปูเสียไปเมื่อสองปีก่อน
ทาคาระก็รับตกทอดมาอีกที
“เออใช่ เดี๋ยวมีมาอีกคนนะ”
สุวะเอ่ยหลังโยนกระเปาลงพื้น ทาคาระนิ่วหน้า
“อย่าเรียกมาเองโดยไม่ถามฉันสิ เคยบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าไม่อยากให้ที่นี่กลาย
เป็นแหล่งซ่องสุม”
น�้าเสียงเด็ดขาดนั้นท�าเอาร่างใหญ่ของสุวะเล็กลีบ ดูเผินๆ แล้วทาคาระเป็นคน
เอาจริงเอาจัง ท่าทางว่าง่าย แต่เขาก็เป็นคนที่กล้าพูดความเห็นของตัวเองออกมาชัดเจน
สุวะต่างหากที่เป็นฝายชอบเข้ามาอ้อน
“โทษที แต่ฉันอยากให้เจอกับทาคาระน่ะ”
ค�าพูดนั้นท�าให้ทาคาระสะดุดใจ พอถามว่าแฟนหรือ สุวะก็หัวเราะแหะๆ
“จะเดตก็ไปที่อื่นสิ”
“อย่าพูดจาเย็นชาเลยน่า พวกเรามันคนกันเองไม่ใช่รึไง”
“ฉันกับนายเป็นเพื่อนกันก็จริง แต่แฟนนายไม่ใช่เพื่อนฉัน”
“งั้นวันนี้ก็เป็นเพื่อนกันซะสิ”
“อย่างไรก็เป็นเพื่อนกันได้ไม่นาน ไม่เอาหรอก”
ทาคาระบอกปัดอย่างง่ายดายพลางเปลี่ยนเสื้อผ้า คนเนื้อหอมอย่างสุวะมีแฟน
ไม่เคยขาด แถมแฟนที่ว่ายังเปลี่ยนหน้าทุกสามเดือนจนทาคาระชินชา
“ตั้งแต่เมื่อไร”
“รู้จักกันตอนท�างานพิเศษช่วงปดเทอมฤดูใบไม้ผลิ แต่เพิ่งเริ่มต้นเมื่ออาทิตย์
ที่แล้ว”
“โรงเรียนเดียวกับพวกเรา?”
“ใช่ แก่กว่าหนึ่งปี”
ปีสามงั้นรึ สุวะมักชอบคนหน้าตาดี อีกฝายคงเป็นคนสวย รุ่นพี่อามาโนะที่พอป
เพราะผมยาวสลวยถึงเอวหรือเปล่านะ หรือรุ่นพี่โยชิคาวะที่ผมสั้นและหุ่นดี หรือจะเป็น
รุ่นพี่ฮาระที่อยู่ชมรมยิงธนู... เอะ? ทาคาระเอียงคอ งานพิเศษที่สุวะท�าช่วงปดเทอม
12
