Page 15 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 15
YUU NAGIRA
ฤดูใบไม้ผลิคืองานขนวัสดุที่ไซต์งานก่อสร้างนี่นา มีผู้หญิงท�างานพิเศษพรรค์นั้นด้วยหรือ
ช่างเถอะ อย่างไรก็คงคบกันแค่สามเดือนอยู่ดี ทาคาระปล่อยผ่านไป ก่อนจะ
หยิบหนังสือเรียนกับสมุดโน้ตออกมาจากกระเปา ทาคาระตัดสินใจอย่างเป็นธรรมชาติ
ที่สุดมาตั้งแต่เยาว์วัยว่าในอนาคตจะเป็นหมอ ส�าหรับเขาแล้ว การทบทวนบทเรียนใน
แต่ละวันจึงเป็นเรื่องปกติเทียบเท่ากับการล้างมือเป็นอย่างแรกเมื่อกลับมาจากข้างนอก
“นี่ๆ เรื่องอีกฝายน่ะ”
สุวะเข้ามาชวนคุย ปกติเขาจะไม่รบกวนการเรียนของทาคาระ แต่วันนี้กลับ
ดื้อดึงบอกว่า “ฟังกันหน่อยสิ” ทั้งที่เปลี่ยนแฟนจนไม่ใช่เรื่องแปลกเลยแท้ๆ แต่คราวนี้
กลับดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ ทาคาระคิดพลางบอกปัดว่า “ไว้ทีหลัง” แล้วกางสมุดโน้ตออก ใน
เวลาเรียนเขามักจดจ่ออยู่กับการฟังจนสมุดโน้ตมีแต่ตัวอักษรที่ราวกับไส้เดือนดิ้นพล่าน
เรียงราย ทาคาระลงมือถอดรหัสและบรรจงเขียนลงในสมุดอีกเล่ม สุวะบ่นว่าเย็นชาชะมัด
ก่อนจะยอมแพ้และหันไปเล่นเกม
“...อะ มายะจัง?”
เสียงของสุวะดังขึ้นดื้อๆ ท�าลายสมาธิ เมื่อดูนาฬกาก็พบว่าผ่านมาราวหนึ่งชั่วโมง
ทาคาระบิดขี้เกียจก่อนหมุนเก้าอี้ สุวะหยุดหน้าจอเกมเอาไว้และก�าลังคุยโทรศัพท์
“ใช่ เลยคลินิกจักษุทาคาระมาแล้วเลี้ยวขวาที่สี่แยกแรก จะเจอรั้วยาวๆ ใช่
ตรงนั้นแหละ”
ดูเหมือนว่าแฟนของสุวะจะอยู่แถวนี้แล้ว ถึงจะรบกวนกันแต่ก็ช่วยไม่ได้ แค่
คราวนี้เท่านั้น ว่าแต่มีผู้หญิงปีสามที่ชื่อโดดเด่นอย่างมายะจังด้วยหรือ ระหว่างที่ก�าลังนึก
เสียงมอเตอร์ไซค์ก็ดังแว่วมาจากทางสวน สุวะยืนขึ้น เปดหน้าต่างเรือนแยก
“มายะจัง ทางนี้”
สุวะโบกมือพลางร้องเรียกเสียงดัง เสียงตอบรับดัง “โอ้” ท�าให้ทาคาระเอะใจหัน
มองหน้าต่าง เสียงนั้นฟังอย่างไรก็เป็นเสียงผู้ชาย หรือว่าที่จริงแล้วไม่ใช่แฟนแต่เป็นเพื่อน
กันแน่นะ ขณะที่ก�าลังนึกสงสัย เสียงประตูเลื่อนก็ดังมา ตามด้วยเสียงพึมพ�าว่า รบกวน
ด้วยนะครับ เป็นผู้ชายอย่างที่คิด
“ไง”
รุ่นพี่มายามะ มินามิที่อยู่ชั้นปีสามปรากฏตัวพร้อมเอ่ยทักทายสั้นๆ เส้นผม
13
