Page 20 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 20
่
รักเมือวันวาน
“ตกใจไหม?”
“แหงอยู่แล้ว”
ทาคาระตอบด้วยเสียงกระซิบเช่นกัน
“นายคบกับเขาอยู่จริงๆ เหรอ? ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นหรือแกล้งอ�าสินะ?”
สุวะกอดอก ครางอืมพลางแหงนหน้า
“เอาเป็นว่าก็ชอบพอๆ กับผู้หญิงที่เคยคบมาแหละมั้ง ตอนที่จูบกันฉันคิดว่า อะ
แบบนี้ก็พอไหว เลยหลุดปากบอกไปว่ามาคบกันเถอะ ถึงจะคิดอยู่บ้างว่า แย่ล่ะสิ เผลอ
ไปจนได้ แต่จะถอนค�าพูดเอาปานนี้ก็ไม่ได้ และถึงจะเห็นแบบนั้น มายะจังก็น่ารักสุดๆ
เลยด้วย”
เรื่องนั้นก็พอเข้าใจอยู่หรอก แต่ท่าทางไม่จริงจังจนเหลือเชื่อนั้นท�าเอาทาคาระ
พูดไม่ออก ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าสุวะเป็นคนไม่จริงจังกับความรัก แต่ก็ไม่นึกเลยว่าจะถึงขั้นนี้
“จะว่าไปแล้ว เรื่องจูบหรือเรื่องบนเตียงก็ส�าคัญใช่ไหมล่ะ ถ้าท�าเรื่องพวกนั้น
ไม่ได้ ต่อให้เป็นสาวน่ารักแค่ไหนก็เป็นได้แค่เพื่อน เพราะงั้นถ้าเป็นคนที่ท�าเรื่องพวกนั้น
ด้วยกันได้ ต่อให้เป็นผู้ชายก็ไม่เห็นเป็นไร ว่าไหม?”
“ว่าไหม งั้นเหรอ...”
ทาคาระอยากแย้งว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แบบนั้นสักหน่อย แต่ก็พูดไม่ออก เพราะ
สิ่งที่สุวะพูดนั้นแทบจะเหมือนกับค�าตอบที่ทาคาระเคยครุ่นคิดออกมาก่อนหน้านี้
บางทีตนอาจจะชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิงก็ได้
ทาคาระตระหนักเช่นนั้นตอนอยู่ชั้นมัธยมต้น เริ่มจากการที่รู้ตัวในชั้นเรียน
ว่ายน�้า ว่าสายตาของตนมองพวกผู้ชายมากกว่าสาวๆ ในชุดว่ายน�้าเสียอีก เขาไม่ได้
รังเกียจผู้หญิง ทว่าเพศที่ดึงดูดใจมากกว่าคือเพศเดียวกัน ต่อให้คิดว่าเด็กผู้หญิงน่ารักดี
เขาก็ไม่เคยรู้สึกคิดไปถึงขั้นอยากจูบหรือท�าอะไรมากกว่านั้น
กลับกันแล้ว เขาออกจะเผลอใจเต้นไปกับเพื่อนผู้ชายที่กางสมุดเรียนอยู่ข้างๆ
มากกว่า ความรู้สึกที่คล้ายจะเป็นความผิดบาปในตอนนั้นท�าให้ทาคาระว้าวุ่นใจอย่างหนัก
เขาได้ลิ้มรสกระทั่งความโดดเดี่ยวดั่งโดนขับไล่ออกจากฝูง นับตั้งแต่นี้ไป เขาจ�าต้องใช้ชีวิต
ไม่ราบรื่นราวกับฟังวิทยุที่จูนคลื่นไม่ตรงอย่างนั้นหรือ พอคิดเช่นนั้น เขาก็รู้สึกหวาดกลัว
จนหยุดความคิดเอาไว้เสมือนปดฝาให้แน่นหนา
18
