Page 22 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 22
่
รักเมือวันวาน
ระบายความเกรี้ยวกราด ทั้งตามมุมห้องเรียน ริมระเบียงทางเดิน หรือที่มุมสวน ทาคาระ
เหม่อลอยนึกถึงภาพเช่นนั้นที่เกิดขึ้นทุกๆ สามเดือน
...เขาคนนี้จะร้องไห้ไหมนะ
สายตาเหลือบมองรุ่นพี่มายามะ รุ่นพี่ผลักสุวะที่เกาะติดแจออกไปพลางบ่นว่า
อึดอัด แต่ดูก็รู้ว่าแทบไม่ได้ออกแรง ทั้งที่ข่มขู่ใส่ทาคาระแท้ๆ แต่ยามที่มองสุวะ สายตา
ของรุ่นพี่มายามะกลับหวานฉ�่าราวกับช็อกโกแลตที่หลอมละลายในแสงตะวันอันเจิดจ้า
พอมองดูทั้งสองแล้ว ทาคาระก็เริ่มรู้สึกว่าตนเองสมัยมัธยมต้นที่นึกอยากร้องไห้
ยามแหงนมองฟาช่างโง่เง่าสิ้นดี ทั้งที่คนบางจ�าพวกอย่างเช่นสุวะนั้นรับขนมหวานเอาไว้
ในมืออย่างง่ายดาย โดยไม่เคยกลัดกลุ้มเรื่องเกย์ ไบเซ็กชวล หรือรักเพศตรงข้ามให้
ยุ่งยากเลยสักนิด
น่าอิจฉาสุวะที่มีแฟนสวยแบบนี้ ถึงจะน่ากลัวอยู่บ้างก็เถอะ มิหน�าซ�้าอีกฝายยัง
ตกหลุมรักก่อนด้วย อา ดีชะมัด อยากมีความรักบ้างจัง ความอิจฉาพลุ่งพล่านขึ้นมาจนถึง
ล�าคอ
“มายะจัง...”
พอเผลอพึมพ�าออกไป ทั้งสองก็หันมา
“มายะจัง?”
รุ่นพี่มายามะถลึงตา
“อะ ขอโทษครับ รุ่นพี่มายะจัง”
“ไม่เห็นต่างกันตรงไหน”
อีกฝายเตะเข้าใส่ แต่ทาคาระที่เริ่มชินกับการโจมตีนั้นพูดต่อ
“รุ่นพี่มายะจังชอบผู้ชายมาตลอดเลยเหรอครับ?”
เกิดความเงียบครู่หนึ่ง จังหวะที่ทาคาระนึกร้อนใจว่า เอะ? เผลอถามเรื่องไม่ดี
รึเปล่านะ สุวะก็หลุดปากข�าพรืด “นายนี่มันไม่มีความละเอียดอ่อนเอาซะเลย” พอโดน
หัวเราะใส่ ทาคาระจึงย้อนว่า “ไม่อยากโดนนายว่าอย่างนั้นหรอกนะ” ส่วนรุ่นพี่มายามะ
ก็เตะเข้าใส่สุวะและทาคาระคนละหนึ่งที
“พวกนายมันไม่ละเอียดอ่อนพอกันทั้งคู่นั่นแหละ”
“ขะ ขอโทษครับ”
20
