Page 13 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 13
YUU NAGIRA
ทาคาระหัวเราะเมื่อโดนตัดบทห้วนๆ เมื่อพ้นจากถนนอันคึกคักหน้าสถานีแล้ว
ก็เข้าสู่ย่านที่อยู่อาศัยอันเงียบสงบทันที แม้จะอยู่ห่างจากสถานีเพียงห้านาที แต่เมื่อเข้า
มาบริเวณด้านหลังนี้ก็จะพบบ้านเดี่ยวเก่าแก่พร้อมสวนอันกว้างขวางตั้งอยู่เรียงราย บ้าน
ชั้นเดียวปูหลังคากระเบื้องหนา ห้อมล้อมด้วยก�าแพงหินและดอกโดดันสึสึจิสีสันสดใส
ที่ตั้งอยู่โดดเด่นท่ามกลางบ้านเหล่านั้นคือบ้านของทาคาระ
“โชทาโร่ กลับมาแล้วเหรอ นาโอมิคุงก็ด้วย”
แม่ที่ก�าลังรดน�้าต้นไม้ในสวนหันมา สุวะตอบรับว่ากลับมาแล้วก่อนทาคาระ
เสียอีก
“นาโอมิคุงจะกินข้าวเย็นที่นี่ใช่ไหมจะ”
“อื้อ รบกวนอยู่เรื่อยเลย”
“คนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจหรอก จะสามคนหรือสี่คนก็ใช้เวลาท�าไม่ต่างกันอยู่แล้ว”
แม่ตอบด้วยรอยยิ้ม พ่อแม่ของสุวะคุยเรื่องหย่าร้างกันมาตั้งแต่ปีที่แล้ว บรรยากาศ
ในบ้านจึงตึงเครียดจนสุวะไม่ยอมเข้าใกล้บ้านตัวเอง หลังจากตระเวนค้างบ้านเพื่อนอยู่
พักใหญ่ พ่อแม่ของทาคาระก็ไหว้วานให้ทาคาระเข้าไปทักทาย
บอกตามตรงแล้ว ตอนแรกทาคาระก็สงสัยว่าจะได้ผลหรือ สมัยเด็กๆ ทั้งสองคน
เคยเจอหน้ากันบ่อยๆ ตามงานศพก็จริง แต่เมื่อโตขึ้น ทาคาระที่เป็นคนจริงจังกับสุวะที่
จัดจ้านกลับเหินห่างกันไป ถึงจะเข้าเรียนมัธยมปลายที่เดียวกันก็ใช่ว่าจะสนิทสนมกันเป็น
พิเศษ แต่เมื่อลองเข้าไปทักทาย สุวะกลับเปดใจรับทาคาระอย่างง่ายดายเกินคาด
‘งั้นขอไปบานนายไดไหม? ไมไดไปมานานแลว’
ทาคาระโล่งใจเมื่อเห็นอีกฝายพูดพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร จากนั้นทั้งสองจึงกลับ
มาสนิทกันเหมือนเมื่อก่อน จนระยะนี้กลายเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดไปแล้ว
“คุณปาครับ ข้าวเย็นวันนี้ท�าอะไรเหรอ?”
“ยังไม่ได้คิดเลย นาโอมิคุงอยากกินอะไรล่ะ?”
“หมูผัดขิง ฝีมือคุณปาอร่อยเป็นพิเศษ แค่ซอสอย่างเดียวก็กินกับข้าวเปล่าได้
สบาย”
“จริงเหรอ? งั้นก็ตามนั้นดีไหมน้า”
หลังจากพูดเอาใจแม่ผู้ภาคภูมิใจในฝีมือท�าอาหารแล้ว สุวะก็เดินตัดผ่านสวน
11
