Page 22 - อ่านฟรี คืนรักเทพหมาป่า
P. 22
คืนรักเทพหมาป่ า
เคยเป็นมิโกะ สวดบทอาขยานนี้ด้วย
3
“ย่า ผมขอโทษ”
ฮิโระเอ่ยด้วยน�้าเสียงจริงจัง “เรื่องอะไรหรือ” ย่าหันมาถาม ฮิโระลังเลอยู่เสี้ยว
วินาทีก่อนสารภาพออกไปจนหมดเปลือก
“ผมถูกไล่ออกจากงานพิเศษ ขอโทษครับ...”
เขาสารภาพด้วยความรู้สึกหนักอึ้งว่านี่เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย แต่สีหน้าของย่า
กลับไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว “อย่างนั้นหรือ” ย่าพยักหน้า
“แล้วหลานท�าอะไรผิดหรือเปล่า”
ย่าถามแค่นี้ ท่านเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เวลาฮิโระมีเรื่องทะเลาะวิวาท
กับใคร หรือเวลาโดนอาจารย์เรียกพบผู้ปกครอง ย่าจะถามเขาแค่ค�าถามเดียวเท่านั้น
ฮิโระครุ่นคิด เขาคิดว่าครั้งนี้เขาไม่ผิดจึงส่ายศีรษะตอบปฏิเสธ สุมิดะแอบขโมย
ของในร้าน นั่นเป็นความผิดที่ยอมไม่ได้
“ถ้าอย่างนั้นก็แล้วไป หากหลานใช้ชีวิตโดยไม่ท�าเรื่องให้ตัวเองต้องอับอาย ย่า
ก็เชื่อใจ”
ท�าไม... ท�าไมย่าถึงเชื่อใจเขา ทั้งๆ ที่เขาท�าตัวน่าผิดหวัง แต่ย่ากลับไม่ต�าหนิ
สักค�า หน้าอกของฮิโระร้อนผ่าวและบีบรัดด้วยความเจ็บปวด
“...แต่ ไม่รู้สิย่า ผมมันโง่ บางทีผมอาจผิดก็ได้ ที่ผ่านมามีตั้งหลายครั้งที่ผมส�านึก
ได้ทีหลังว่าตัวเองนั่นแหละที่ผิด ผมท�าตัวไม่ได้เรื่องบ่อยไป”
ฮิโระพึมพ�า “แต่นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่โตสักหน่อย” ย่ากล่าว
“ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็แค่พยายามต่อไปเรื่อยๆ”
ค�าพูดของย่านั้นเรียบง่ายแต่กลับกระแทกใจฮิโระเข้าอย่างจัง แค่พยายามต่อไป
แม้มีแต่เรื่องทุกข์ทรมาน เรื่องน่าผิดหวัง เรื่องที่ต้องเสียใจภายหลัง ประเดประดังเข้ามา
อย่างไม่ขาดสาย เราแค่พยายามต่อไป ตราบใดที่ยังมีลมหายใจต้องเจอทางออกที่ไหน
สักแห่งแน่ ต้องเห็นความหวังสักวันแน่
(ร่าเริงเข้าไว้ อย่าเพิ่งหมดหวัง และลองพยายามต่อไปดู)
3 หญิงรับใช้เทพเจ้าที่ท�างานในศาลเจ้า
20
