Page 19 - อ่านฟรี คืนรักเทพหมาป่า
P. 19
MISAO HIGUCHI
ในโลกใบนี้ ถ้าฉันเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ละก็ ถ้าฉันมีพลังมากกว่านี้ละก็ ฮิโระครุ่นคิดแต่
เรื่อง ‘ถ้า...ละก็’ ทั้งๆ ที่เป็นไปไม่ได้ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างหมดหวัง
(ต้องบอกย่าว่าถูกไล่ออกจากงาน...)
ฮิโระหยุดรอสัญญาณไฟจราจร จังหวะนั้นเองที่เขาพบว่าหิมะก�าลังโปรยปราย
ลงมาจากอีกฟากของภูเขา หิมะแรกของปีนี้มาเร็วกว่าที่คิด กลุ่มเมฆลอยต�่าปกคลุมปลาย
สันเขา
...เมื่ออายุยี่สิบปี จู่ๆ ค�าค�านี้ก็ลอยเข้ามาในโสตประสาทของฮิโระ เขาเสียว
สันหลังวาบขึ้นมาทันใด พร้อมกับความกังวลที่ผุดลอยออกมาด้วย
เขาถอดถุงมือออก ก่อนมองฝ่ามือข้างซ้ายของตัวเอง ปานรูปใบไม้เล็กๆ ฝังอยู่
ตรงนั้น เมื่อสิบปีก่อนตอนฮิโระหลงทางอยู่ในภูเขาหิมะ เทพหมาป่าประทับตรานี้ไว้ให้
เขา...
(...ไม่สิ มันเป็นแค่ความฝัน)
สัญญาณจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว ฮิโระบิดคันเร่งรถจักรยานยนต์ ราวกับว่า
ต้องการสลัดความกังวลออกไปจากหัวใจ
กลับมาถึงเขตหมู่บ้านแล้ว เนื่องจากถนนเป็นโคลนดินลูกรัง ฮิโระจึงต้องลงจาก
รถจักรยานยนต์และเข็นมันไปจนถึงบ้าน
ท่ามกลางเกล็ดหิมะที่โปรยปรายลงมา รถแทรกเตอร์ดันดินก�าลังท�างานกระจาย
เป็นหย่อมๆ บ้านหลายหลังรกร้างไร้ผู้อาศัย ปายจ�านวนมากตั้งเรียงราย ไม่ว่าจะเป็น
‘สถานที่ก่อสร้างโรงแรม OO’ หรือ ‘สถานที่ก่อสร้างร้านอาหาร XX’ แม้ไม่มีผู้อาศัย แต่
กลับมีมนุษย์สวมชุดคนงานเดินกันอยู่ขวักไขว่
ใจกลางหมู่บ้านมีเนินเตี้ยๆ บนเนินนั้นถูกพืชพรรณสีเขียวปกคลุมจนหนาทึบ
หากมองไปยังยอดเนินจะเห็นต้นการบูรต้นใหญ่ตั้งตระหง่านแผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงา
สีเขียว สถานที่แห่งนี้คือศาลเจ้าอินุงามิของหมู่บ้านตั้งแต่เมื่อพันปีก่อน ทุกครั้งที่เดินผ่าน
ฮิโระจะแหงนหน้ามองต้นการบูรพร้อมกล่าวทักทายในใจว่า (กลับมาแล้ว) จนกลายเป็น
หนึ่งในกิจวัตรประจ�าวัน
ด้านล่างบันไดซึ่งเชื่อมต่อกับเนินของศาลเจ้ามีบ้านไม้ชั้นเดียวหลังหนึ่งตั้งอยู่
17
