Page 18 - อ่านฟรี คืนรักเทพหมาป่า
P. 18
คืนรักเทพหมาป่ า
กลับไปเรียนต่อเพื่อเอาวุฒิและหางานดีๆ ท�า เขาอยากท�าให้ย่าซึ่งเลี้ยงดูเขามาได้อยู่
สุขสบาย แต่นี่อายุก็จะยี่สิบแล้ว ความฝันของเขายังไม่เป็นรูปเป็นร่างเสียที
จนถึงวันนี้ฮิโระท�างานที่ร้านสะดวกซื้อแห่งนั้นเป็นเวลาแปดเดือนแล้ว เขามุ่งมั่น
กับการท�างานตั้งแต่วินาทีแรก ผ่านไปครึ่งปีก็ได้รับผิดชอบเรื่องการรับและการสั่งสินค้า
และในช่วงเวลานั้นเองที่สุมิดะเข้ามาท�างานในฐานะพนักงานพาร์ตไทม์คนใหม่
ร้านนี้มีผู้จัดการเป็นลูกจ้าง ส่วนเจ้าของร้านเป็นอีกคน สุมิดะเป็นลูกชายเจ้าของ
ร้านแท้ๆ แต่กลับขาดความรับผิดชอบในการท�างาน ไม่มีวันไหนที่ฮิโระไม่สั่งสอน ทว่า
สุมิดะกลับเมินเฉย แถมยังต่อว่าฮิโระว่าน่าร�าคาญ
ไม่เพียงเท่านั้น ในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมาสุมิดะคงไปได้ยินมาว่าย่าของฮิโระเป็น
เจ้าของที่ดินผืนหนึ่ง แผนการในสมองของสุมิดะคือ หากได้ที่ดินผืนนั้นเป็นของฝากติดไม้
ติดมือไปให้พ่อละก็ พ่อต้องยอมให้เขาเข้าท�างานในบริษัทแน่ จากนั้นสุมิดะจึงพยายาม
ข่มขู่ฮิโระ “ขายที่ให้ฉันซะ” แต่ฮิโระกลับไม่เล่นด้วย
เมื่อสัปดาห์ก่อนฮิโระบังเอิญเห็นว่าสุมิดะหยิบสินค้าในร้านออกไปโดยไม่ผ่าน
เครื่องแคชเชียร์ ทั้งนิตยสารเอย ขนมเอย แต่ละอย่างมีมูลค่าไม่มากก็จริง ทว่าหากน�ามา
รวมกันก็เป็นจ�านวนเงินไม่ใช่น้อย ครั้งหนึ่งฮิโระจับได้คาหนังคาเขาจึงกล่าวตักเตือนสุมิดะ
ไป และแน่นอนว่าเขารายงานผู้จัดการร้านด้วย แต่ผู้จัดการกลับบอกว่า “อย่าหาเรื่อง
เดือดร้อนมาให้ฉันจะได้ไหม”
(แบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ? สุมิดะเป็นลูกชายเจ้าของร้านก็จริง แต่ท�าผิด
ก็คือท�าผิด)
ขนาดเด็กประถมยังรู้เลย สุดท้ายเมื่อคืนนี้ฮิโระจับได้คาหนังคาเขาอีกครั้ง ...จึง
ทะเลาะกับสุมิดะใหญ่โต ฮิโระตะโกนด่าอีกฝ่ายต่อหน้าลูกค้าว่า “อายุตั้งยี่สิบสามแล้ว แต่
ยังขโมยของในร้านพ่อตัวเองอีก ไม่อายบ้างหรือไง!” พอถูกหักหน้า สุมิดะก็โมโหเป็นฟน
เป็นไฟ
สุมิดะฟองผู้จัดการร้าน ผู้จัดการกลัวพ่อของสุมิดะซึ่งเป็นเจ้าของร้านรู้เรื่อง ด้วย
ความใจเสาะจึงชิงไล่ฮิโระออกจากงานก่อน ...และนี่คือเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ฉันไม่ได้ท�าอะไรผิดสักหน่อย แค่ท�าในสิ่งที่สมควร ฮิโระคิดอย่างเดือดดาล แต่
ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกถึงความเล็กจ้อยของตัวเองทุกครั้งเวลาเจอเรื่องไม่สมเหตุสมผล
16
