Page 47 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1
P. 47
àËÁ»ҪÒ
àËÁ»ҪÒ
ประโยคอยู่เป็นระยะ
บัดนี้เมื่อเห็นเซียวฟางถอดชุดตัวยาวสีแดงสดที่แสนจะสะดุดตาออก
สวมชุดสั้นที่ท�ามาจากผ้าหยาบ กลับรู้สึกไม่คุ้นชินอยู่บ้าง
รูปโฉมของเซียวฟางพูดได้เพียงว่าธรรมดา อายุสามสิบปก็ไม่อาจ
ท�าให้เขาทัดเทียมหนุ่มน้อยอายุสิบกว่าปได้ เพียงแต่เหมือนเขามีบุคลิกของ
มารร้ายซึ่งแผ่จากภายในสู่ภายนอกอย่างหนึ่ง เมื่อคู่กับไฝน�้าตานั้นท�าให้ไม่ว่า
คนจะมองอย่างไรก็รู้สึกลี้ลับอันตรายเจ้าเล่ห์เพทุบาย บัดนี้พอมาสวมใส่
ชุดธรรมดาเยี่ยงนี้ ค�าที่เสิ่นเฮ่าคิดขึ้นมาได้เป็นค�าแรกในสมองกลับเป็นล�าบาก
เจ้าแล้ว...
“ชาอะไร?” เสิ่นเฮ่าถาม
“ชาโสมฉางไปเหล่าขอรับ บ�ารุงลมปราณท�าให้ปอดชุ่มชื้น ไม่มีอะไร
เหมาะสมกับนายท่านไปมากกว่านี้แล้ว” ระหว่างที่เซียวฟางกล่าววาจาก็ค้อมกาย
เดินเข้ามาหาแล้ว เขาน�าชานั้นวางลงตรงหน้าเสิ่นเฮ่า การเคลื่อนไหวลื่นไหล
ผ่านการฝกฝนมาดี คล้ายอยู่ปรนนิบัติข้างกายเขามานานหลายปแล้ว
เพียงแต่ระยะนี้เซียวฟางไม่เคยเผยให้เห็นมือของเขาแม้แต่ครั้งเดียว
ต่อให้เปลี่ยนชุด มือคู่นั้นของเขาก็ยังคงซุกซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อคล้ายเครื่องใช้
ที่ไม่อาจเห็นแสงตะวันได้อยู่ดี
เสิ่นเฮ่ายกมือขึ้นแล้วกดลงบนมือขวาซึ่งก�าลังหดกลับไปของเซียวฟาง
เบาๆ โดยมีแขนเสื้อขวางกั้น ครั้นลูบไล้เบาๆ กลับสัมผัสได้ถึงอาการสั่นเทา
ซึ่งแทบจะตรวจจับไม่ได้ของเซียวฟาง
เสิ่นเฮ่าพลันหัวเราะออกมา เขาเหลือบมองเซียวฟางแวบหนึ่งพร้อม
45
