Page 46 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1

º‹ÒÇÁÒÃ
º‹ÒÇÁÒÃÃŒÍÂàŋˏÌÍÂàŋˏ 11

เสิ่นเฮ่าเข้าใจอย่างยิ่ง การที่บรรณาการมาไม่ถึงนั้นหาใช่เพราะหิมะ

ตกหนักจนปดกั้นแม่น�้า แต่เป็นเพราะการกระท�าของโจรแม่น�้าทั้งสิ้น เพียงแต่
ฮั่วโหย่วอวี๋และถังเค่อต่างทยอยออกโรงกันปราบโจรก็ยังไม่ส�าเร็จอยู่ดี หาก

ยังไม่อาจจัดการโจรแม่น�้ากลุ่มนี้ได้อีก ผลลัพธ์คงไม่เป็นที่น่าดูชมแน่

เขานั่งอยู่ด้านหลังโตะหนังสือ มองดูพู่กันหมึกกระดาษและจานฝนหมึก

ด้านหน้า จู่ๆ ก็หัวเราะร่าออกมา เขาหัวเราะที่หลายปนี้ตนเองกระเสือกกระสน

ปนป่ายโดยไม่สนใจสิ่งใดจนได้เรือนซึ่งทั้งเล็กทั้งคับแคบหลังนี้มา ครั้นได้
ชื่อเสียงจอมปลอมอันแสนจะไร้ประโยชน์เช่นประมุขยุทธภพนี้มาถึงได้มี

ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้จงรักภักดีไม่กี่คนบ้าง ทว่าโจรแม่น�้าตัวเล็กๆ เพียงไม่กี่คน

กลับท�าให้เขาท�าอะไรไม่ถูก แทบจะล้มไม่เป็นท่า
ประตูห้องหนังสือแง้มออกเล็กน้อย

มีคนเข้ามาอย่างเงียบๆ

เสิ่นเฮ่ายังคงขมวดคิ้ว เขาตวาดใส่ผู้ที่แต่งกายด้วยชุดบ่าวซึ่งท�ามา

จากผ้าหยาบสีน�้าตาลที่บุกเข้ามาจากนอกห้องโถงว่า “พูดแล้วไม่ใช่หรือว่าให้

ข้าอยู่คนเดียวอย่างสงบ เจ้า...” เมื่อเขาเห็นผู้ที่เข้ามาอย่างแจ่มชัดเสียงก็กลืน
หายไปภายในปาก

“นายท่านขอรับ” เซียวฟางมือยกถาดหยกซึ่งด้านบนวางถ้วยน�้าชา

ถ้วยหนึ่ง เขาก�าลังแย้มยิ้มด้วยสีหน้าอันแสนจะอบอุ่นใจยิ่งนัก “เป็นข้าน้อยที่
หลงลืมไป ต้องการให้ข้าน้อยออกไปหรือไม่ขอรับ?”

นับตั้งแต่เซียวฟางลงนามในสัญญาขายตัวก็เป็นเวลาสามวันห้าวัน

แล้ว เสิ่นเฮ่าไม่เคยสนใจเขา กลับเป็นถังเค่อที่กระซิบข้างใบหูเสิ่นเฮ่าสองสาม

44