Page 50 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1

º‹ÒÇÁÒÃ
º‹ÒÇÁÒÃÃŒÍÂàŋˏÌÍÂàŋˏ 11

มือคู่นี้หากบอกว่างดงามก็เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด เอ็นของมันปูดโปน

ผิวขาวซีด ทั้งยังแฝงสีเทาหม่นออกมา เล็บมือทั้งสิบนิ้วยิ่งยาวอยู่ในระดับที่
ยากจะจินตนาการได้ ซ�้ายังเริ่มม้วนงออีกด้วย เล็บมีสีด�า มิได้ทาสี ทว่าสีเดิม

ของเล็บก็มีสีแปลกประหลาดเช่นนี้อยู่แล้ว หากบอกว่ามันอัปลักษณ์ก็เป็นไป

ไม่ได้เด็ดขาดเช่นกัน ผิวของมือนี้นวลเนียนละเอียด นิ้วเรียวยาวเป็นรูป

ดอกกล้วยไม้ ยามเคลื่อนไหวราวกับไร้กระดูก หากใช้ประโยคที่ว่ากิ่งหลิวอ่อน

โบกโชยตามสายลมก็ไม่เกินเลยไปนัก
สุดยอดแห่งความอัปลักษณ์และสุดยอดแห่งความงามรวมอยู่ในมือ

คู่นี้ในเวลาเดียวกัน อยู่บนมือของเซียวฟาง

เนื่องจากมือคู่นั้นไม่ได้พบแสงตะวันมานานแรมปทั้งยังไม่เคยท�างาน
หนัก บ�ารุงรักษาดีเหลือล้น เสิ่นเฮ่าเพียงออกแรงเบาๆ ก็รู้สึกได้ถึงอาการ

สั่นเทาทั่วทั้งร่างของเซียวฟาง

“เจ็บรึ?” เสิ่นเฮ่าบีบมือเซียวฟาง ใช้ก�าลังภายในออกแรงบีบ

“...เจ็บขอรับ นายท่าน” เซียวฟางคล้ายสูดลมหายใจอันหนาวเหน็บ

เข้าไป ถึงกระนั้นกลับยังคงก้มหน้าดังเดิม ตอบค�าถามอย่างว่าง่าย
“คล้ายเจ้าจะรักใคร่ทะนุถนอมมือคู่นี้มากนะ?” เสิ่นเฮ่าถามเขาเรียบๆ

“เจ้าว่าหากข้าบีบพวกมันจนแหลกจะเป็นเช่นไร?”

48