Page 49 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1
P. 49
àËÁ»ҪÒ
àËÁ»ҪÒ
ว่า “ท�าไม? ข้าดูไม่ได้หรือไรกัน?”
“มิใช่เช่นนั้น...เพียงแต่...” เซียวฟางตอบ “มือของข้านี้เป็นมือที่ใช้พิษ
พิษที่อยู่บนนั้นหยั่งรากลึก เกรงว่าแม้แต่ตัวข้าเองก็ยังไม่กล้ามองเป็นครั้งที่สอง
เพื่อไม่ให้ถูกพิษ นายท่าน ช่างมันเถอะนะขอรับ”
น�้าเสียงของเซียวฟางยังคงแข็งกระด้าง แม้แต่ค�าเรียกขานตนเองว่า
‘ข้าน้อย’ ก็ยังเปลี่ยนเป็น ‘ข้า’
ท�าไมเสิ่นเฮ่าจะรู้สึกไม่ได้ ดังนั้นจึงยกมือเลิกแขนเสื้อเขาขึ้นทันที
มือลอยอยู่กลางอากาศ มือซ้ายของเซียวฟางที่อยู่ในแขนเสื้อสะบัดหลุด
ออกมา มือของทั้งคู่ประกระบวนท่ากันอย่างรวดเร็วว่องไวกลางอากาศโดย
ไร้เสียง เสิ่นเฮ่าสีหน้าเคร่งเครียด
“เซียวฟาง!” เขากล่าวเสียงเย็นชา “ในเมื่อเจ้าเป็นบ่าวของข้าเสิ่นเฮ่า
แล้ว หรือจะไม่รู้จักหน้าที่ของการเป็นบ่าวไพร่? ตอนนี้ไม่ได้ให้เจ้าปลดเปลื้อง
อาภรณ์เพื่อร่วมหลับนอนกับผู้เป็นนายเสียหน่อย ก็แค่ขอดูมือทั้งสองข้าง
ของเจ้าเท่านั้น หากรับไม่ได้ก็จงจากไปเสียเถอะ!”
เซียวฟางสะท้านไปทั้งร่าง สีหน้าค่อยๆ หนักอึ้งก่อนจะกลับคืนสู่
รอยยิ้มอันแสนอ่อนโยน “นายท่านโปรดให้อภัยด้วย เป็นบ่าวที่ละเลยหน้าที่
เอง นายท่าน...” เขาพูดพลางคุกเข่าลงไปพร้อมชูมือทั้งสองข้างขึ้นมา “หาก
นายท่านต้องการดู ข้าน้อยให้นายท่านดูก็ได้ขอรับ”
เสิ่นเฮ่าสีหน้าเฉยชา ผ่านไปเนิ่นนานถึงเหลือบมองเซียวฟางซึ่งคุกเข่า
อยู่กับพื้น แล้วขยับตัวเลิกแขนเสื้อของเซียวฟาง
มือของเซียวฟางจึงเผยให้เห็นอย่างง่ายดายเช่นนี้
47
