Page 25 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 25
เชียนสวิน 23
มาจากนอกตัวรถ ได้ยินเสียงลูกธนูปักลงบนเพลารถ และได้ยินเสียงองครักษ์
ชักดาบออกมา รวมถึงเสียงโลหะปะทะกันยามสองฝ่ายต่อสู้ประมือ
รถม้ายังคงวิ่งตะบึงไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง แม้นจะไม่มีเสียงกลองรบ
ทว่าหัวใจของหลี่เซวียนกลับเหมือนกลองที่ถูกกระหน�่าตีอย่างบ้าระห�่า เคาะตี
ไม่เป็นจังหวะจะโคน ตึงตึง ตึงตึงตึง เสียงถี่กระชั้นขึ้นทุกขณะ
พวกเขากระแทกไปทางซ้ายทีขวาทีอยู่ในรถม้า หลี่เซวียนคิดจะหนีออกไป
นอกรถม้าตามค�าสั่งของจิตใต้ส�านึก แต่กลับได้ยินบิดาตะโกนเสียงดังลั่น “ไม่ได้
นะ!”
ฉับพลันนั้นหัวสมองของนางก็พลันแจ่มใส นางรู้แล้ว นางหนีไม่ได้จริงๆ
ด้วย...
ผู้ที่นั่งอยู่ในรถม้าคือ ‘ท่านอ๋องกับท่านรอง’ หากนางออกมาจากรถม้า
ความลับก็จะแตกทันที
ฟังจากรายงานของหน่วยพลีชีพที่ติดตามมาคุ้มกันพวกเขา ฝ่ายศัตรู
แข็งแกร่งว่องไว จ�านวนคนก็มีมากกว่า ถ้าหากถูกจับได้ว่าติดตามผิดคน พวกนั้น
จะย้อนไปส่งข่าวกลับเมืองหลวงทันที ส่วนทางขบวนของท่านอ๋องก็ยังมิทันเดินทาง
ถึงเมืองหลวง อย่าว่าแต่จะถูกดักกลางทางเลย แม้กระทั่งผู้ที่รอเขาอยู่ที่เมืองหลวง
ก็คง... ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นางกับบิดาจะต้องยืนหยัดจนถึงชั่วเวลาสุดท้าย!
หลี่เซวียนคว้าขอบรถม้าเอาไว้อย่างสุดชีวิต บิดายื่นมือออกมาหานาง
นางคว้าไว้อย่างเต็มแรง เขาอาศัยแรงเหวี่ยงดึงนางเข้าสู่อ้อมกอด
“เด็กดี อย่ากลัวไปเลย พ่ออยู่ตรงนี้แล้ว” หลี่ถิงซิงเอ่ยปลอบประโลม
เสียงแผ่วเบา
หัวใจของหลี่เซวียนแทบจะกระดอนออกมาจากปาก นางกอดเอวของ
บิดาเอาไว้แน่น ในสมองพยายามย้อนคิดถึงประโยคที่ว่า ‘ความตายบ้างไร้ค่า
ดุจดั่งขนห่าน บ้างมีค่าสูงส่งดุจเขาไท่ซาน’ ทว่าค�าสั้นๆ เพียงไม่กี่ค�า เหตุไฉนถึง
ได้เรียบเรียงยากถึงเพียงนี้หนอ ที่แท้ยามเผชิญหน้ากับความตาย มนุษย์ล้วน
ขลาดกลัวไร้ที่พึ่งถึงเพียงนี้ ต่อให้เอ่ยหลักคุณธรรมเป็นร้อยเป็นพันหน ก็เอาชนะ
สัญชาตญาณที่ ‘รักตัวกลัวตายเยี่ยงมดปลวก’ มิได้
