Page 28 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 28
26 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
แผนชั่วช้าโหดเหี้ยมทั้งหมดล้วนเบ่งบาน โรยรา สูญสลายดุจดอกไม้ไฟบนท้องนภา
ต่อให้เป็นแผนการที่รอบคอบรัดกุมเพียงไรก็ยากจะหนีพ้นลิขิตแห่งสรวงสวรรค์
แสงตะวันถูกกรองผ่านใบไม้ ตกกระทบพื้นกลายเป็นจุดๆ ทั้งที่อากาศดี
ท้องฟ้าแจ่มใสแท้ๆ ทว่าหลี่เซวียนยังคงรู้สึกหนาวเหน็บสุดขั้วหัวใจ
นางขดตัวอยู่ในผ้าห่ม ตะแคงศีรษะ มองออกไปนอกเรือนผ่านหน้าต่าง
บานเล็กๆ บานหนึ่ง
นางพ่นหายใจเสียงยาว แขนที่ซูบผอมกอดเข่าเอาไว้ ร่างทั้งร่างขดเข้าหา
กันเหมือนตัวนิ่ม ดวงตาทั้งสองข้างปิดลงเล็กน้อย ขนตางอนยาวท�าให้เกิดเงา
สะท้อนเป็นแพยาวใต้ดวงตา
วันคืนที่นางเคยโหยหาอาวรณ์อย่างลึกซึ้งจากไปไม่หวนย้อนคืนมาอีกแล้ว
สิ่งที่รอต้อนรับนางคือภัยร้ายที่ไม่มีวันสิ้นสุดครั้งใหม่
ความอ่อนโยนของบิดา รอยยิ้มของบิดาปลุกนางให้สะดุ้งตื่นจากฝัน
ทุกราตรี หลังจากนั้นก็กลายเป็นมีดคมกริบอันเยียบเย็นเหี้ยมโหด กรีดแทงจน
นางเป็นแผลเหวอะหวะไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย
นางไม่พูดไม่จา ทว่าบนใบหน้ากลับเจือด้วยความเศร้าสร้อยและโกรธแค้น
อย่างปิดไม่มิด เพราะเหตุใด เพราะเหตุใดนางถึงยังมีชีวิตอยู่ เพราะเหตุใด
ค่าตอบแทนที่นางต้องจ่ายเพื่อมีชีวิตรอดถึงเป็นความตายของบิดา?
วันนั้นร่างกายของหลี่เซวียนกระดอนขึ้นลงกระแทกซ้ายขวาอย่างรุนแรง
ไปตามรถม้าที่ตกลงสู่หุบเขา ถึงแม้จะถูกบิดาใช้ร่างกายคุ้มกันเอาไว้อย่างแน่นหนา
ทว่านางก็ยังคงเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย บิดาส่งเสียงครางในล�าคอเพราะได้รับ
ความเจ็บปวด ช่างเสียดแทงแก้วหูของนางยิ่งนัก
อาชาแผดเสียงร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดและตื่นตระหนก เสียงตัวรถ
กระแทกครูดไปกับผนังหน้าผา รวมทั้งเสียงลมดังหวืดหวือ ทั้งมืดมิดทั้งหนาวเหน็บ
