Page 24 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 24
22 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
เพียงผู้เดียว
นางเกาศีรษะแกรกๆ ไม่เข้าใจว่าเหตุใดท่านรองต้องพูดปดเพื่อช่วย
ตนเองด้วย จึงเอ่ยกับท่านรองอย่างชัดเจนฉะฉานว่า “ก็แค่ลูกหนังแตะโดนพระบาท
เท่านั้น ฝ่าบาทมีพระเมตตาแผ่ไพศาลทั่วหล้า ไม่ทรงลงโทษข้าเพราะเรื่องเล็กๆ
น้อยๆ พรรค์นี้หรอก”
วาจาของนางดึงดูดความสนพระทัยของฝ่าบาทยิ่ง จึงตรัสถามว่า “เจ้ารู้
ได้อย่างไรว่าเรามีเมตตาแผ่ไพศาลทั่วหล้า?”
“จะไม่รู้ได้อย่างไรเล่าเพคะ เด็กสามขวบยังรู้เลย แต่ข้าห้าขวบแล้วเพคะ”
ยามเอ่ยว่าห้าขวบ นางแอ่นอกเชิดหน้า ยื่นนิ้วมือกลมป้อมทั้งห้านิ้ว
ออกมา ราวกับว่าการมีอายุห้าขวบเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก
ฝ่าบาทถูกนางท�าให้ขบขันจนแย้มพระสรวลด้วยความเบิกบานพระทัย
เหล่าผู้ติดตามที่ก�าลังเคร่งเครียดตื่นตระหนกต่างก็ผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่
นางได้ยินฝ่าบาทตรัสถามท่านรอง “นางคือหลี่เซวียนน้อยที่ท่องหลัก
คุณธรรมจนแตกฉานได้ผู้นั้นหรือ”
เมื่อรู้ว่าท่านรองเคยเอ่ยถึงตนเฉพาะพระพักตร์ฝ่าบาท นางก็ทั้งภาคภูมิใจ
ทั้งล�าพองใจจึงพูดจาวางโตว่า “นั่นเป็นเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้ข้าท่องกลับหลัง
ได้แล้วเพคะ”
ไม่รู้ว่าเพราะตนเอง ‘น่ารักเกินไป’ จริงๆ หรือเพราะท่านรองเคยเล่าเรื่อง
น่าตลกขบขันที่นางก่อให้พระองค์ทรงฟัง ฝ่าบาทถึงทรงพระเกษมส�าราญถึงขนาด
ย่อบั้นพระองค์รวบตัวนางเข้าสู่อ้อมกอด
คิดไปคิดมาหลี่เซวียนก็เริ่มมีความสุขจนลืมไปว่าตนเองก�าลังตกอยู่ใน
สภาวะอันตราย ลืมไปว่าด้านหลังขบวนรถมีกลุ่มคนผู้ไม่ประสงค์ดีก�าลังจ้อง
เล่นงานพวกเขาอยู่
ทันใดนั้นตัวรถก็ถูกกระชากด้วยแรงมหาศาล อาชาห้อตะบึงอย่างคลุ้มคลั่ง
หากมิใช่เพราะหลี่ถิงซิงดึงหลี่เซวียนกลับมาได้อย่างทันท่วงที ป่านนี้นางคงถูก
โยนออกไปนอกตัวรถอย่างรุนแรงแล้ว
ฟึ่บฟึ่บฟึ่บ! พวกเขาได้ยินเสียงห่าธนูจ�านวนนับไม่ถ้วนดังแหวกอากาศ
