Page 22 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 22
20 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
ทว่าตอนนี้พูดเรื่องนี้ไปก็ไม่มีความหมาย อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้
ได้ จะรอดพ้นภยันตรายไปได้หรือไม่ก็ไม่มีผู้ใดแน่ใจ ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือท่านอ๋อง
ก็ตาม
ถ้าเกิด... ถ้าเกิดพวกเขาเคราะห์ดีรอดชีวิต ผ่านพ้นด่านนี้ไปได้ เช่นนั้น
ท่านอ๋องคงจะปฏิบัติกับเซวียนเอ๋อร์เป็นอย่างดีแน่นอน เบื้องลึกในดวงตาของ
หลี่ถิงซิงทอประกายแห่งความหวังเล็กน้อย ทว่าชั่วพริบตาต่อมาเขาก็พลันหลุด
หัวเราะ โอกาสนี้ช่างน้อยนิดเหลือเกิน
“ทั่วทั้งจวนอ๋องมีผู้ใดไม่ชอบเซวียนเอ๋อร์ของพวกเราบ้างเล่า พระชายา
เห็นเจ้าเป็นดั่งบุตรสาว พ่อจ�าได้ว่าวันที่เซวียนเอ๋อร์เกิด อาทิตย์อรุณรุ่งเพิ่งจะ
โผล่พ้นขอบนภา ดอกจินเซวียน ในเรือนของพวกเราผลิแย้มบานสะพรั่ง สีเหลือง
8
ทองอร่ามโบกไหวไปมาแผ่วเบารับสายลมโชยแผ่ว ช่างงดงามเหนือค�าบรรยาย
พระชายากับมารดาของเจ้าสนิทสนมกันดุจพี่น้อง พระชายาพาท่านรอง
มาเยี่ยมตั้งแต่เช้าตรู่ ท่านรองเห็นดอกจินเซวียนบานสะพรั่งสวยสดงดงามก็
ยื่นมือออกไปหมายจะเด็ด ทันใดนั้นไม่รู้ว่าท่านรองเห็นอันใดเข้าจึงชะงักงันไป
พระชายาผลักเขาเบาๆ เขาถึงตื่นจากภวังค์ บอกว่าเขาเห็นเทพธิดาลอยเข้าไป
ในเรือน...
ท่านรองยังพูดไม่ทันจบค�าก็ได้ยินเสียงร้องก้องกังวานของเจ้า พระชายา
แย้มยิ้มพลางกล่าวว่ามารดาของเจ้าเจ็บท้องคลอดมาสองวันสองคืน อาการดูท่า
ไม่ค่อยสู้ดี แต่นึกไม่ถึงว่าพอท่านรองมาถึงเจ้าก็คลานออกจากครรภ์มารดาแต่
โดยดี... มิน่าพวกเจ้าถึงสนิทสนมกันตั้งแต่ยังเล็ก”
เมื่อเอ่ยถึงอดีต มุมปากของหลี่ถิงซิงก็ปรากฏรอยยิ้มอบอุ่น ครอบครัว
ของท่านอ๋องมีบุญคุณต่อพวกเขาอย่างใหญ่หลวง ถึงแม้เรื่องราวในวันนี้จะท�าให้
เขาเจ็บปวดใจแทนบุตรสาว แต่ถ้าหากให้เขาเลือกใหม่อีกครั้ง เขาก็ยังคงเลือก
ที่จะท�าเช่นนี้เหมือนเดิม
เมื่อได้ฟังเรื่องราวในอดีต ใบหน้าน้อยๆ ที่เหนื่อยล้าของหลี่เซวียนก็
8 ดอกจินเซวียน คือ ดอกเดย์ลิลลี่
