Page 17 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 17
เชียนสวิน 15
ลูกหลานของทั้งสองตระกูลมักจะมารวมตัวกันเป็นประจ�า หวังซินอวิ๋นคุณหนู
สกุลหวังทั้งเป็นมิตรและจิตใจดีงาม เชี่ยวชาญทั้งการดีดพิณ เดินหมาก วาดภาพ
เขียนพู่กัน เป็นอัจฉริยะหญิงผู้มีชื่อเสียงลือชาในเมืองหลวง ยังมิทันถึงวัยออกเรือน
ก็มีคนมาทาบทามเป็นจ�านวนไม่น้อยแล้ว
ความรู้สึกที่หวังซินอวิ๋นมีต่อท่านรอง หลี่เซวียนนั้นเข้าใจดี สัญญาของ
ซิ่นอ๋องกับหวังอี้ นางเองก็พอจะได้ยินมาบ้าง
ถึงแม้จะบอกไม่ได้ว่าอิจฉาริษยา แต่ก้นบึ้งในหัวใจของหลี่เซวียนมีความ
รู้สึกที่อธิบายไม่ถูกอยู่จริงๆ ทว่านางรู้สถานะของตนเองดี รู้จักความสูงส่งต�่าต้อย
รู้จักขอบเขตความเหมาะสม เพียงแต่บางครั้งที่ไม่ทันระวัง ก็จะเกิดความรู้สึก
เจ็บปวดทิ่มแทงในหัวใจขึ้น แต่นางทราบดีว่าหวังซินอวิ๋นกับท่านรองเป็นคู่กิ่งทอง
ใบหยกที่เหมาะสมกันอย่างหาที่สุดมิได้ ถ้าหากภายภาคหน้าทั้งคู่สามารถ...
คงจะเป็นเรื่องที่ดี
ในถุงเหอเปาคือม้าไม้ตัวน้อยที่ท่านรองแกะสลักให้นางด้วยมือตนเอง
บนนั้นยังสลักชื่อของเขาเอาไว้ นี่มิใช่ของก�านัลแต่เป็นของแทนค�าไหว้วาน นาง
อยากจะไหว้วานหวังซินอวิ๋นว่าต่อไปให้ดูแลท่านรองให้ดีๆ
“อืม” เขาขานรับเสียงเบา
หลี่เซวียนพิศจ้องสีหน้าอ่อนละมุนของเขา จากนั้นหลุบดวงตาลง ในที่สุด
เบื้องลึกของหัวใจก็รู้ว่าสิ่งที่ก�าลังจะสูญเสียไป นอกจากชีวิตแล้วยังมีสิ่งใดอีก
นางฉีกยิ้มกว้าง เอ่ยพูดต่อไป “หลังจากกลับเมืองหลวงไป ท่านรอง
อย่าลืมเล่าเรื่องสนุกๆ ที่พวกเราเจอคราวนี้ให้แม่นางอวิ๋นฟังเล่า”
“คราวนี้มีเรื่องสนุกอันใดกัน” เขาช่วยนางจัดหมวกเปลือกแตง ให้เรียบร้อย
7
“มีสิ ก็เจ้าอ้วนหูอันธพาลชั่วผู้นั้นอย่างไรเล่า ยังมียายหนูหวังที่ขายตัว
ฝังศพบิดาอีกคน อย่าลืมนะ แม่นางอวิ๋นชอบฟังเรื่องเล่าเป็นที่สุด หากท่านรอง
เล่าเรื่องพวกนี้ให้แม่นางอวิ๋นฟัง นางต้องชอบท่านอย่างแน่นอน”
วาจาของหลี่เซวียนท�าให้โจวซวี่ยงขมวดคิ้วขึ้นมา ในแววตาเจือด้วยความ
7 หมวกเปลือกแตง เป็นหมวกทรงกลม ลักษณะเหมือนแตงผ่ำเอำแต่เปลือกครึ่งหนึ่ง
