Page 13 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 13
เชียนสวิน 11
พี่น้องพากันแก่งแย่งชิงดี ควรค่าให้ฉากละครอันน่าตลกขบขันขึ้นโรงแสดงครั้งแล้ว
ครั้งเล่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเช่นนี้? เขาโกรธแค้น เขาชิงชัง องคาพยพทั้งห้าบิดเบี้ยว
ท่ามกลางเพลิงโทสะซึ่งโหมกระหน�่า เส้นเลือดตรงหน้าผากโปดปูนให้เห็นเด่นชัด
ก�าหมัดแน่นอย่างควบคุมตนเองไม่อยู่
จะแย่งชิงบัลลังก์ นั่นเป็นเรื่องของพวกคนที่มีจิตใจทะเยอทะยานเหล่านั้น
แล้วเหตุใดต้องดึงหลี่เซวียนเข้าไปในโคลนตมด้วยเล่า? หัวใจของเขาบีบรัดอย่าง
รุนแรง ถ้าหากเขามีความอดทนมากขึ้นอีกนิด ถ้าหากเขาเก่งกาจมากขึ้นอีกหน่อย
เขาก็จะสามารถพาหลี่เซวียนหลีกหนีหายนะภัยครั้งนี้ไปให้ไกลๆ ได้ แต่ทว่า...
เขาท�ามิได้...
ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ถึงเพียงนี้ ไม่เคยมีเวลาใดที่เขาเกลียดชังตัวเอง
เช่นนี้มาก่อน
ครั้นเห็นเขาสะกดกลั้นความเศร้าหมองเช่นนี้ หลี่เซวียนก็ขมวดคิ้วแน่น
เช่นกัน นางจ้องมองกระจกพลางส�ารวจเสื้อผ้าอาภรณ์บนร่างของตนเอง นั่นคือ
อาภรณ์ของโจวซวี่ยง เมื่อวานนางรีบเร่งปรับแก้ให้เล็กลงตลอดทั้งคืน วันนี้จึงได้
มาสวมใส่อยู่บนร่างของนาง
เดิมทีนางไม่เข้าใจ แต่หลังจากขบคิดหนึ่งรอบ คนฉลาดเฉลียวอย่างนาง
มีหรือจะไขข้อฉงนไม่ได้?
ดูเหมือนว่าท่านอ๋องคิดจะให้นางกับบิดาที่ร่วมเดินทางมาด้วยในคราวนี้
ปลอมตัวเป็นท่านอ๋องกับท่านรองนั่งรถม้าเข้าเมืองหลวงเพื่อตบตาผู้อื่น จะได้
หลอกล่อพวกโจรร้ายที่รอดักพวกเขาอยู่กลางทางให้สับสนเพื่อยื้อเวลาให้ท่านอ๋อง
กระมัง
ส่วนที่ท่านรองโมโหถึงเพียงนั้นคงเป็นเพราะเขามิอาจต่อต้านท่านอ๋อง
ได้ เพราะว่าดาบเล่มใหญ่ที่ชื่อว่าคุณธรรมก�าลังพาดจ่ออยู่เหนือศีรษะเขา บีบให้
เขาจ�าต้องก้มหน้าร่วมมือ ถูกต้องหรือไม่
ท่านรองเป็นบุรุษที่ไม่ยอมคุกเข่าให้ผู้ใด ท่านอ๋องคงจะสิ้นเปลืองเรี่ยวแรง
มากมายกว่าจะเกลี้ยกล่อมเขาได้กระมัง หลี่เซวียนบรรยายรสชาติในหัวใจไม่ถูก
ราวกับซีอิ๊ว น�้าส้มสายชู น�้าตาล เกลือผสมปนเปกัน สลับซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง!
