Page 16 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 16
14 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
อบอุ่นอ่อนโยนเต็มใบหน้าดุจเดิม
เขาสะกดกลั้นโทสะเอาไว้ ดีดที่กลางหน้าผากของนางหนึ่งที แสร้งท�า
เป็นโกรธเกรี้ยวพลางเอ่ย “ยังต้องเขียนอัตชีวประวัติ ต้องตั้งแท่นบูชาด้วยหรือ
ใครบอกว่าเจ้าจะตาย? ข้าไม่อนุญาต! ได้ยินหรือไม่ ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าตาย เจ้า
ต้องกลับมาอยู่ข้างกายข้าอย่างปลอดภัยครบสมบูรณ์ทุกประการ”
นางนวดหน้าผากของตนเอง เบื้องลึกของดวงตามีประกายลึกล�้า “ท่านแม่
บอกว่า ความตายก็คือการผ่านสวรรค์และนรกอย่างละรอบ หลังจากนั้นก็กลับมา
เกิดใหม่ เปลี่ยนพ่อแม่คนใหม่ ประสบเคราะห์กรรมใหม่อีกครา ไม่มีอันใด
น่ากลัวสักนิด”
ได้ยินดังนั้นลมหายใจของเขาก็พลันติดขัด เขาจับจ้องดวงหน้าของนาง
สีหน้าแววตาเคร่งเครียด “หลี่เซวียน ข้าจะพูดซ�้าอีกรอบ เจ้าจงตั้งใจฟังวาจา
ของข้าให้ชัดเจน!” เขาคว้าไหล่ทั้งสองข้างของนางเอาไว้ ดวงตาแดงก�่าราวกับ
เปลวเพลิงจะปะทุออกมา “หน่วยพลีชีพที่ท่านพ่อส่งไปอยู่ข้างกายพวกเจ้ามีวรยุทธ์
ล�้าเลิศ หากมีพวกเขาอยู่ ชีวิตของเจ้ากับบิดาก็จะปลอดภัยไร้กังวล”
ใช้น�้าเสียงหนักแน่นเช่นนี้เอ่ยวาจากับนางเชียวหรือ... หลี่เซวียนเข้าใจ
ดี เขาไม่เพียงแต่ปลอบให้นางสงบใจ ยิ่งกว่านั้นยังเป็นการเกลี้ยกล่อมตนเอง
ทว่าเขากับนางต่างก็เข้าใจเช่นกันว่าถ้าหากหน่วยพลีชีพเหล่านั้นสามารถท�าให้
พวกเขาปลอดภัยไร้กังวลได้จริง แล้วไยต้องแสดงละครตบตาฝ่ายศัตรูเช่นนี้ด้วย
เล่า?
นางหัวเราะเบาๆ ไม่โต้เถียงกับเขาอีก จากนั้นหยิบถุงเหอเปา จากในอก
6
มามอบให้เขา
“ท่านรอง ได้โปรดมอบของสิ่งนี้ให้แม่นางอวิ๋นแทนข้าด้วย นี่มิใช่ของ
ล�้าค่าอันใด ทว่าเต็มไปด้วยความคิดค�านึง”
หลายปีที่ผ่านมานี้จวนซิ่นอ๋องกับสกุลหวังไปมาหาสู่กันอย่างสนิทสนม
6 เหอเปำ คือ กระเป๋ำพกติดตัวใบเล็กส�ำหรับใส่เศษสตำงค์หรือของจุกจิก มักปักเป็นรูปสัตว์หรือตัวอักษรที่มี
ควำมหมำยเป็นมงคล
