Page 44 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 44

ื
                 ื
           สำ ม ีเถ ่อนข อส �ำ รำ ญ
           สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
                  “น่คือยำถอนพิÉเทียนเซยง ได้รับควำมนิยมมำกในยุทธภพ ท่ำน
                                      ี
                    ี
            ิ
               ั
                           ุ
                        ็
                                  ื
                                  ่
                             ั
                                                ิ
                     ึ
                     ่
                                    ู
           กนวนละหนงเมดทกวน เมอถกพÉจะถอนพÉ หำกไม่ได้ถกพÉจะบำรง        ุ
                                       ิ
                                                                    �
                                                            ู
                                                               ิ
           ร่ำงกำย แล้วก็อย่ำจุดก�ำยำนในห้อง ขนมท่เรือนอ่นๆ ส่งมำห้ำมกิน ยำม
                                                    ื
                                              ี
           ออกไปข้ำงนอกให้พำลุงเหมยและป‡ำเหมยไปด้วย พวกเขำมีวรยุทธ์ดี ล้วน
           ไม่มีปัญหำในกำรรับมือกับคนชั่วและมือสังหำรเจ้ำค่ะ”
                  ลุงเหมยและป‡ำเหมยล้วนเป็นชำวยุทธ์ ซ่งซินหนิงมีบุญคุณช่วย
           ชีวิตพวกเขำ กำรกลับตระกลซ่งคร้งน้นำงย่อมพำพวกเขำมำด้วย หน้ำ©ำก
                                 ู
                                         ี
                                       ั
           พวกเขำคือบ่ำวรับใช้ของมำรดำนำง หลัง©ำกคือผู้คุ้มกันของมำรดำนำง
                  แต่ไหนแต่ไรเย่ยนเหนียง¿ังบุตรสำวมำโดยตลอดย่อมรับปำก
                               ี
                                                     ื
                                                  ี
           ทุกอย่ำง ในขณะเดียวกันก็ถ่ำยทอดค�ำพูดท่ซ่งซ่อเหรินพูดกับตนเอง
           เมื่อคืนตั้งแต่ต้นจนจบให้บุตรสำว¿ัง
                                  ั
                     ื
                                                ื
                  ซ่งซ่อเหรินจะแต่งต้งนำงเป็นผิงชี เพ่อให้บุตรสำวแต่งออกไปใน
           °ำนะบุตรสำวสำยตรงจริงดังคำด
                                            ื
                  “เจ้ำไม่เห็นหน้ำตำตอนเขำพูดเม่อคืน บอกว่ำเขำทุ่มเทควำมต้งใจ
                                                                    ั
           สุดควำมสำมำรถ คิดและท�ำเพ่อชีวิตท่เหลือของพวกเรำแม่ลูก ถึงร้องขอ
                                           ี
                                     ื
           กำรแต่งงำนที่หำได้ยำกยิ่งนี้ ด้วยเหตุนี้เลยท�ำให้ภรรยำและอนุ บุตรชำย
           และบุตรสำวคนอ่นๆ กล่ำวโทÉว่ำเขำไมยติธรรม ได้รบควำมไม่เป็นธรรม
                                             ุ
                         ื
                                                       ั
                                            ่
                                                 ื
                                                                   ี
                      ่
                      ี
                 ุ
           เป็นท่สด ดีทเจ้ำเตือนแม่ก่อนแล้ว หำกเป็นเม่อก่อนแม่ได้ยินค�ำพูดน้ต้อง
                ี
                   ึ
           รู้สึกซำบซ้งจนร่ำไห้ ยินยอมเป็นวัวเป็นม้ำเพ่อตอบแทนเขำเป็นแน่ ถูกเขำ
                        �
                                               ื
           หลอกขำยแล้วยังจะโง่ช่วยเขำนับเงินอีก”
                  เม่อเอ่ยถึงตรงน้เย่ยนเหนียงก็อดท่จะละอำยใจไม่ได้ “เจ้ำว่ำ
                                ี
                                  ี
                                                 ี
                    ื
                                                              ี
                   ื
                                           ั
           เหตุใดเม่อก่อนแม่ถึงโง่เขลำได้ขนำดน้น ไม่รู้ว่ำดวงตำไปอยู่ท่ไหน กลับ
           คิดว่ำเขำดีได้?”
       42
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49