Page 42 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 42

สำ ม ีเถ ื ื ่อนข อส �ำ รำ ญ
           สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
           เท่ำนั้น

                                                                 ี
                             ื
                  หลังจำกซ่งซ่อเหรินปลอบขวัญดีๆ แล้วก็พำแม่ลูกคู่น้เดินไป
                   ี
                                                        ั
           ยังเรือนท่ตระเตรียมไว้ด้วยตนเอง ในขณะเดียวกันก็ส่งให้คนน�ำอัญมณ  ี
                     ั
                                                ื
              ื
              ่
           เครองประดบ และผ้ำเป็นพบๆ ส่งเข้ำมำในเรอนภรรยำและบุตรสำวอย่ำง
                                 ั
                                              ี
           ใจกว้ำง ส่วนเรือน สำวใช้และบ่ำวรับใช้ท่จัดสรรให้พวกนำงล้วนจัดสรร
           ตำมระเบียบของนำยหญิง
                                 ิ
                                    ึ
                                                         ่
                             ื
                           ่
                                                                   ิ
                             ่
                  ตอนแรกซงซอเหรนพงพอใจในควำมงำมของเยยนเหนยง คดจะ
                                                               ี
                                                         ี
           แต่งเข้ำบ้ำนโดยอย่ำงมำกก็รับนำงเป็นอนุ แต่ภรรยำเอกของเขำเลือก
                                                            ื
           ©ินซ่อ ท่เอ้อประโยชน์ต่อกำรค้ำของเขำ ต่อมำเน่องจำก©ินซ่อคัดค้ำน เขำ
                                                   ื
               ื
                  ี
                    ื
                8
           จึงล้มเลิกควำมคิดท่จะรบเยยนเหนยงเป็นอนุ ต่อมำหลังจำกน้นเขำก็รับ
                               ั
                                        ี
                                  ่
                                  ี
                            ี
                                                               ั
           อนุอีกสองสำมนำง
                              ื
                  แต่ไหนแต่ไรเม่อบุรุÉมีคนใหม่มักลืมคนเก่ำ พร้อมด้วยควำมรู้สึก
                                                             ั
           แปลกใหม่หำยไป เขำจึงค่อยๆ เลิกไปหำเย่ยนเหนียง จนกระท่งผูกสัมพันธ์
                                              ี
           กับเจิ้งไท่เว่ย เขำถึงได้นึกถึงพวกนำงแม่ลูก
                     ื
                  ซ่งซ่อเหรินรู้ว่ำตนเองเมินเ©ยพวกนำงแม่ลูกนำนเกินไป เดิมคิด
           ไว้ว่ำหลังจำกรับพวกนำงกลับมำ หำกพวกนำงไม่ร่วมมือ แสดงสีหน้ำ
           ท่ำทำงไม่พอใจต่อเขำ เขำก็จะใช้ค�ำพูดกระตุ้น ใช้ท้งไม้อ่อนไม้แข็งมำ
                                                       ั
           ควบคุมพวกนำง ทว่ำผู้ใดจะรู้ หลังจำกพบเย่ยนเหนียงควำมคิดน้ของเขำ
                                                                 ี
                                                ี
           ล้วนถูกควำมอ่อนโยนของเย่ยนเหนียงและควำมน่ำรักเ©ลียว©ลำดของ
                                   ี
           บุตรสำวละลำยจนไม่เหลือแม้แต่น้อย
                           ื
                      ั
                  คืนน้นซ่งซ่อเหรินรีบไปพักในเรือนของเย่ยนเหนียงอย่ำงทนรอ
                                                    ี
           8  ซื่อ แปลวา แซ ในสมัยโบราณเรียกผูหญิงที่แตงงานแลวดวยแซ ตามดวยคําวา ซื่อ
       40
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47