Page 47 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 47


                                                                  เ
                                                                โ โมเหยียน
                                                                 ม
                                                                   ห
                                                                       น
                                                                     ย
                                                                    ยี
            ของทุกคน พร้อมกับ¿ังค�ำพูดมงคลให้มีบุตรโดยไว
                   ทั้งหมดนี้ดูแล้วปกติมำก แต่ก็ปกติเพียงเวลำนี้เท่ำนั้น
                    ั
                           ี
                   ช่วขณะท่ทุกคนออกจำกห้องหอและประตูปิดลง เทียนในห้องก  ็
                        ิ
            ดับลงทันที เจ้งสวินฮวนรู้สึกถึงลมท่หลังÈีรÉะ ไอสังหำรบีบประชิดเข้ำมำ
                                          ี
            เขำหันกลับไปสกัดกั้น รับกระบวนท่ำสังหำรของนำง
                   ทั้งสองคนไม่เอ่ยพูดมำกควำม ต่อสู้กันขึ้นมำทันที

                      ี
                                                       ื
                                                          ี
                                             ี
                   “อว้½ูหรงแห่งวังวิญญำณหยก ท่แท้คือสำวเท้อท่ยังไม่แต่งงำนของ
            ตระกูลซ่งนี่เอง”
                                          ี
                          ี
                   “มำรขย้บุปผำบุปผำไร้ใจ ท่แท้คือนำยน้อยรองท่ไร้ควำมรู้ควำม
                                                           ี
            สำมำรถแห่งจวนเจิ้งนี่เอง”
                                        ั
                   ภำยในห้องมืดมิด ทว่ำท้งสองคนต่ำงก็มองเห็นในควำมมืดได้จึง
            ไม่เป็นอุปสรรคส�ำหรับพวกเขำในกำรต่อสู้กันอย่ำงเอำเป็นเอำตำย

                             ั
                   ½†ำมือของท้งสอง½†ำยปะทะกัน ภำยใต้กำรปะทะกันของก�ำลัง
            ภำยในท�ำเอำทั้งสอง½†ำยกระเด็นออกจำกกัน เกิดเป็นระยะห่ำง
                   ซ่งซินหนิงไม่ชอบใจชุดแต่งงำนท่รุ่มร่ำมบนตัว มือท้งสองข้ำงจึง
                                              ี
                                                              ั
                                                                  ี
            ออกแรงกระตุกทีหน่ง ชุดแต่งงำนขำดออก เผยให้เห็นเส้อตัวในท่อยู่ด้ำน
                                                           ื
                             ึ
            ใน
                                                               ื
                                                      ิ
                                                  ิ
                                                    ิ
                        ิ
                                ิ
                     ้
                   เจงสวนฮวนเลกควขนแล้วผวปำก พนจพเครำะห์เรอนร่ำงนำง
                     ิ
                                    ้
                                  ้
                                           ิ
                                    ึ
                                  ิ
            ตั้งแต่ÈีรÉะจรดเท้ำ เปิดเปลือยสิ่งที่อยู่ในใจผ่ำนทำงสำยตำ
                   “นี่ภรรยำรอที่จะเข้ำหอไม่ไหวแล้วหรือ?”
                          ี
                   “ข้ำรอท่จะเด็ดÈีรÉะบนคอของเจ้ำไม่ไหวต่ำงหำก” ซ่งซินหนิง
                                 ี
            โบกมือคร้งหน่ง ชักกระบ่อ่อนออกมำแล้วมุ่งโจมตีจุดตำยของเขำเป็นพิเÈÉ
                    ั
                        ึ
                             ิ
                   “บ้ำเอย!” เจ้งสวินฮวนหลบได้อย่ำงหวุดหวิด เกือบถูกนำงตัดส่ง ิ
                                                                          45
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52